Durdurmak gerekiyordu.
Denediler.
Yalan haberleri..
Hakem oyunları..
3 günde bir maç günleri..
Algı operasyonları ile...
Baktılar ki durmuyor..
“Pazartesi savaş başlıyor” dediler!
Sonra, “Vallahi ben demedim öyle bir şey” oldular!
Neyse ki İskoç hakem vardı.
O, yaptı..
(Bahisçi mafya galip geldi)..
Sevinenler çok oldu tabii..
Düşenin dostu olmadığı gibi kurtlukta düşeni de yerlerdi. Kurt olsan dahi!. Beşiktaş’ın alaşağı edilmesi gerekiyordu. Moral bitsin, dağılsınlardı..
Bu yüzden, durgun denizler yetenekli kaptan çıkarmazdı! Çünkü, ‘Denizi seveceksen, dalgaları da seveceksin’di.
Fırtınadan çıkan bir gemi ve mürettebatı gibi “Hasarlı” ama “mağrur savaşçı” olmalıydı.
Öyle çıkılmalıydı sahaya. Quaresma kart cezalısıydı. Tolgay ve Gökhan İnler yerine Necip vardı. Misal, Aboubakar sağ açıktı. Besbelli hoca biraz daha garanti oynamak istiyordu.
İlk yarı bittiğinde Olcay ve Aboubakar bildiğiniz gibiydi. Hele, Olcay’ın 42. dakikada gol olmaması için attığı ve taca çıkan paralel pas satranç eksikliğini gösteriyordu. Hem Olcay hem Aboubakar için! Anlaşılan fırtınadan pek ders alınmamıştı. İlk yarı kalecinin ayağına basan Marcelo’nun sarı değil kırmızı görmesi lazımdı. Gerçi kaleci Harun’un da dom dom kurşunu yemiş gibi takla atmasına gerek yoktu.
İkinci yarı Olcay yoktu, Tolgay vardı. Önce Gökhan Gönül sonra Oğuzhan düşürüldü. Penaltıları Cenk kullandı. Penaltı kurtarmakla ünlü Harun’un yapacağı bir şey yoktu. Saha kenarında Ömer Şişmanoğlu ısınmaktan yanacaktı. Yıllar sonra İnönü’ye gelen Bursa seyircisi o kadar çok maytabı içeri nasıl soktu anlamak mümkün değildi. Küfürlerden bahsetmiyorum bile! Isınmaktan tutuşan Ömer 88’de oyuna girdi. Bursa durumu 2-1 yaptığında artık çok geçti. Anlaşılan bir “Karadeniz Uşağı” olan Şenol Hoca, çılgın dalgaları iyi bir denizci gibi “pruvadan” değil, olması gerektiği gibi “Sancak baş omuzluk” ile “İskele baş omuzluktan” alıyordu.
Bu da geminin güvenli yol alması demekti.
Gerçi yine, son 3 dakika adrenalin zirveydi ya..