Cumhuriyet deprem bölgesinde... Depremzede öğrenci: Titreye titreye ders işliyoruz

Hatay Antakya’da kimsesizler mezarlığını ziyaret ettikten sonra Narlıca ilçesinde yol üzerindeki ayakta kalan ama harabe durumdaki Kardeşler İlkokulu’nu görüyoruz. Kentte depremden en çok etkilenen ilçelerde okulların son durumunu öğrenmek için araştırmaya koyuluyoruz. Ancak verilen bütün sözlere karşın Antakya, Defne ve Samandağ’daki hasarlı okulların neredeyse hiçbirinde tadilat yapılmamış. Kamunun geçici olarak aldığı sağlam okul binalarının çoğunluğu da geri verilmemiş. 

Eğitim-İş Sendikası, üç ilçede okulların yarısına yakınının yıkıldığını, büyük kısmının hasarlı olduğunu söylüyor. Bölgeye gelen öğretmenlerden birisi ile konuşuyoruz. Çok zorlu bir süreçten geçtik ve hâlâ geçiyoruz diyerek şunları söylüyor: “Konteyner hakkı verilene kadar 3 hafta boyunca NATO Çadır Kent'te kaldık. Bekar öğretmenler için dar bir alanda yabancı birisiyle kalmak tedirgin ediciydi. Öğretmenler için servis ayarlanacağı söylenmişti fakat dönem sonuna doğru anca ayarlandı. Herkes okuluna alışmaya başladığı sırada norm fazlası olduğunu öğrendi çoğu öğretmenimiz. Başka okullara görevlendirmeyle gitmeye başladılar. Dönem sonuna yaklaşırken norm fazlası öğretmenlerin re'sen başka okullara ataması olacağını öğrendik. Yeniden tercih yaptılar ve ikinci dönem başka okullarda göreve başlayacaklar.”  

Başka bir öğretmene ihtiyaçları sorduğumda kırtasiye malzemelerinden bahsederken ekliyor: “İhtiyaç sahibi çocuklarımız var bot ve mont bulunabilirse çok mutlu oluruz.”

Bir de deprem bölgesinde felaketi yaşayan, okulsuz kalan öğretmenler var. Onlardan birisi olan E.A., “Şartsız atama” taleplerini “99 depreminde öğretmenlere bu hak verildi. Dershaneler kapatılırken de bu hak verildi. Aynı hakkın, Cumhuriyet tarihinin en büyük felaketini yaşayan öğretmenlere de verilmesini istiyoruz” ifadeleri ile açıklıyor...

SORUNLAR SİLSİLESİ

Sorunun öğrenci boyutuna ilişkin de altı ay önce konuştuğum öğrenci ile yeniden konuşuyorum. “Bende bilgilerin vardı ama üzerinden aylar geçti, güncellemek istediğin bir şey var mı” diyorum, "Neredeyse hiç yok" yanıtı alıyorum 12. sınıf öğrencisi Z.B.’den. Kendi okulları Nezahat Güven Anadolu Lisesi hafif hasarlı ancak bir yıldır tadilatı yapılmamış.

Deprem sonrası 11 Eylül - 2 Ekim tarihleri arasında 2 okul binası değiştirmişler. Birisi ilkokul olduğu için her şey çok küçük gelmiş. Defne’deki Necmi Asfuroğlu Anadolu Lisesi’nde eğitim görmeye çalışıyorlar. “Kaloriferler çalışmadığı için montlarla titreye titreye ders işliyoruz” cümlesi duyanın da içini üşütüyor.

Sınıfları tıkış tıkış, eğitim süresi, okul sayısı az olduğundan kısa, eğitim sonrası ulaşım sorun olduğu için tekin olmayan yolda yürüdüklerinden sürekli bir tedirginlik halinde öğrenciler. Sorunlarınızı anlatın dediğimde o kadar çok ve o kadar doğru unsurdan bahsediyorlar ki öğrenciler, içlerinden hangisini ikinci plana atabileceğinizi seçemiyorsunuz.

Kimsesizler mezarlığının yakınındaki okulla başlamıştık yazımıza, görüyoruz ki kimsesiz olan sadece mezardaki kişiler değil, aynı zamanda öğrencilerin, öğretmenlerin, hatta Hatay’daki eğitim sisteminin ta kendisi!