Koğuştaki beyaz masada yazıyorum bu satırları. Okuduğum belgeler dengemi bozuyor, masa kararıyor, ağır bir keder çöküyor.

6 yaşındaki bir kız çocuğunun ağzından bu cümleler nasıl çıkabilir? Küçücükken nasıl o cümlelerdeki kadar büyük bir kötülüğü yaşayabilir?

Yer: Çorum.

6 yaşındaki T.G. görüntü ve ses kaydı yapılan odaya alınıyor. Yanında savcı, avukat, adli görüşmeci, sosyal hizmet görevlisi ve kâtip var.

Önce anatomik bir kız çocuk resmi gösteriliyor. Küçük ve büyük tuvaletini nerelerden yaptığı soruluyor. T.G. resim üzerinde gösteriyor. Sonra erkek anatomisine ilişkin resimlere bakması isteniyor. Çocuk, erkeği cinsel organından ayırt ediyor.

T.G. konuşmaya başlıyor. Nihat B. ve Hasan İ. adlı kişilerin kendisinin babası olduğunu düşünüyor. İkisinin de cinsel istismarına defalarca maruz kaldığını kare kare anlatıyor. Ben yazamıyorum, o yaşıyor ve anlatıyor.

BÖYLE ANNE OLUR MU?

Ah ki bitmiyor...

Küçük kız, Nihat B’nin 5 yaşındaki torunu M.B’den bahsediyor. “Benim kocamdır” diyor. “Annem bana öyle söyledi” cümlesi duyuluyor.

Evet, anne Sevilay G. de her şeyi biliyor. Göz yumuyor. Yetmiyor, sevgilisi Nihat B. ile kızının yanında cinsel ilişkiye giriyor. Belgeler çok daha fazlasını söylüyor ama yazamıyorum.

Bu yılın başında iddianame düzenleniyor. Savcı çocuğun cinsel istismarı suçundan cezalandırılmalarını istiyor. Anne Sevilay G. çocuğunun yaşadıklarını doğruluyor ama dahlinin olmadığını iddia ediyor. Çok kısa bir süre tutuklu kaldıktan sonra özgürlüğüne kavuşuyor. Sanık Hasan İ. ise zaten hiç tutuklanmıyor.

Uzman raporunda, T.G’nin beyanlarına itibar edilmesine engel bir psikopatolojisi olmadığı yazıyor. Yani, mağdur çocuğun anlattıklarının doğru olduğuna kanaat getiriliyor.

SON TUTUKLU DA ARTIK ÖZGÜR

Ancak son duruşmada...

Yani 21 Eylül’de, tutuklu sanık Nihat B. de cezaevinden çıkarılıyor. Evet, dava dosyasına yeni bir delil veya sanık lehine bir rapor sunulmamasına rağmen küçük çocuğa cinsel istismar suçunu defalarca işleyen adam özgürlüğüne kavuşuyor. “Bir yıl hapis yattı, yeter” deniyor. Çorum 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nin üç hâkimi karar veriyor buna, benim aklım almıyor.

Cezaevindeki mahkûmlar tanıktır, adına “adalet” dedikleri bu ülkenin sistemi, baronları ve tecavüzcüleri kollar. Onları ya hiç görmezsiniz içeride ya da çok kısa süreliğine misafir olurlar. Sen içeride volta atarken onlar dışarıda yeni suçlara yelken açar.

Yazı bitti. Masa artık beyaz değil.