Tarih hep öğretiyor ama öğrenmek isteyene...

Tarihin öğrettiklerinden en çok öğrenmesi gerekenler siyasetçilerdir.

Yaşadığımız her anın yeni bilgiler yüklediği tarih öğretmeye devam ediyor, öğreneyim diyene.

Elbette tek başına öğretmez tarih.

Kazanımları-yenilgileri, kazananları-yenenleri öğretir ama bunların “nasıl”ına yanıt vermez tarih, o yanıt bilimdedir, sanattadır.

SİYASETÇİ ÖĞRENİR

Köşelerinde yer alıp beş yıl, on yıl, yirmi yıl ardı ardına milletvekili seçilmekle olmaz siyaset.

Deney elbette gereklidir ama bunun illa milletvekili olarak değerlendirilmesi inadını anlamak olanaksızdır.

Siyasetçinin yapması gereken milletvekili olmak için enerjisini harcamak, seçildikten sonra da iktidardaki ya da partisindeki koltuklardan birine kapağı atmak değildir.

Siyasete yön verenler kendilerini yenilemelidir ki hizmet edebilsin partisine, halkına, ülkesine.

Siyasetçi, hizmet etmek istiyorsa siyasetçi doğulmayacağını, siyasetçi olunacağını bilmeli ve kendisini yenilemek için, toplumunu tanımak yolunda tarihinden başlayarak yeniden yeniden öğrenmelidir.

SİYASETÇİNİN İLK İŞİ

Tarihi öğrenmeden, ekonomiden siyasete, kültürden yaşama biçimine tüm sorunların toplumsal gerçeğini saptamak kolay değildir elbette.

İsteseler kolay aslında, bilim ve sanat gibi yol göstericileri var.

Yol göstericilerinin yani sanatçıların, edebiyatçıların, tarihçilerin, toplumbilimcilerin ne dediklerine gözlerini, kulaklarını, akıllarını, duygularını kapatarak olmaz bu iş.

TOPLUMBİLİM YOL GÖSTERİR

Toplumsal gerçeğin ardından onun sunduğu verilerle koşan toplumbilimciler en çok siyasetçilere yol gösterir.

Çünkü toplumbilimciler toplumun kültürel yapısını, o kültürün yaratıcılarının kaynağında ararlar.

Anketler, soruşturmalar, toplumsal araştırmalar, bire bir çalışmalar, sanat yapıtları, toplumsallığa dönüşen davranışlar toplumbilimcilerin arayışının yol göstericileridir.

Bir toplumbilimci, yaşadığımız modernleşme tarihimizin değişim ve dönüm noktalarını, öncülük adımlarını, çıkarılan engelleri, güncel sorunları ortaya koyarken toplumsal yapımızın filmini çekerek onu kuramsal ve pratik olarak somutlaştırır.

Siyasetçi bu sonuçlara ulaşmayı başarırsa yol haritasını gerçeğe uygun oluşturur ve pusulasız kalmaz.

TOPLUMBİLİME GÜVENMEK

Yol göstericiye güvenmek, çoğalmaktır, zenginleşmektir.

Örneğin Ziya Gökalp, Niyazi Berkes, Cavit Orhan Tütengil gibi toplumbilimcilerin düşüncelerini anlamak, onları tanımak zorundadır siyasetçi.

Örneğin bir toplumbilimci yöntemiyle toplumu araştıran Şevket Süreyya Aydemir, Doğan Avcıoğlu, Hikmet Kıvılcımlı, İlhan Arsel, Yalçın Küçük, Çetin Yetkin, Doğan Kuban, Metin Aydoğan’ı okumak, anlamak zorundadır siyasetçi.

Bir siyasetçi, Emre Kongar’ın okunmadık tek satırını bırakmamalıdır.

*

Sol vicdanın eksikliği, Can Atalay’a konulan engellerle nasıl da duyumsanıyor.