4 Nisan 2009 tarihli Hürriyet gazetesinde yayımlanan “Seçim Sonuçları Üzerine Karamsar Bir Yorum” adlı yazımı günümüz ortam ve koşullarında değerlendirmeniz için bilginize sunuyorum.

***

[Tarikat ve cemaat düzeninin Cizvitlerinden biri pişkin bir samimiyetle beni teselli (!) ediyor: “Yahu Allah aşkına Özdemir Bey ne teokratik düzeninden bahsediyorsunuz. Aklınıza şaşıyorum. Bu yüzyılda artık böyle şeyler hayal edip bu yaşta kendinizi sıkıntıya sokmayın lütfen. Dünyayı sadece kendi pencerenizden bakıp inanan o kadar insanı cahil görmenizi şaşkınlıkla izliyorum. Dar kalıplarda kalıp değişen dünyayı okuyamadığınız kanaatindeyim. Saygılar.”

(Türkiye haritasında yazılanları doğru okuduğum, doğru anladığım, her satırımı, her sözcüğümü bilinçle yazdığım için teselliye ihtiyacım yok. Ben sadece uyarıyorum!)

Tabii ben de hemen “Benim aklıma şaşanlar varmış, ayıp oluyor” diyerek yorumlarımdan vazgeçeceğim (!) Ben ne yazdığımın farkındayım. Ne kadar farkında olduğumun kanıtı da 31 Mart 2009 tarihli bir İslamcı gazetenin manşet altı açıklaması:

“CHP kurmayları ve CHP yandaşı kartel medyası ile ekranlara çıkan uzman sıfatlı provokatörler, yüzde 39 oya rağmen, ‘AK Parti’nin oy kaybettiğini, seçmenin sarı kart gösterdiğini’ iddia ettiler... Aynı mihraklar, seçim öncesi çirkeflik ve şirretliklerini seçim sonrası sergilemekten geri kalmadılar... Oysa AK Parti’nin eksilen oyları SP ve BBP’ye gitti!”

Anlaşıldı mı Vehbi’nin kerrakesi? AKP’nin kaybettiği oylar nereye gitmiş? Saadet Partisi (yüzde 5.16) ile Büyük Birlik Partisi’ne (yüzde 2.23) gitmiş. Gazete “Oy gitti ama yabana gitmedi!” diyor. Türkiye gelip bu noktaya tıkanmıştır: Fetret dönemi derebeylikleri.

Osmanlı’nın yıkılış döneminde de böylesine bölünmeler vardı: Panislamcılar, pantürkistler, ayrılıkçı azınlık dernekleri ve ilerde ulusal devleti kuracak olan yenilikçiler.

Yenilikçiler ulusal devleti kurdular, ulusal birliği sağladıklarını sandılar. Ama şu anda karşı karşıya bulunduğumuz yeni fetret dönemi bu birliğin (panislamcıların direnmeleri yüzünden) gerçekten kurulamamış olduğunu gösteriyor.

29 Mart 2009 yerel seçimlerinde ortaya çıkan tabloyu gözünüzün önüne getirin:

Akdeniz ve Ege kıyıları, Trakya’nın tamamı ve Karadeniz kıyılarında birkaç cep ve köprübaşı: Çağdaş Cumhuriyet ve demokrasiyi temsil eden CHP’nin kazandığı yerler.

Doğu ve Güneydoğu’da belediyeleri (etnikçiliğinin kökeninde Nakşibendi bağnazlık bulunan) DTP kazanmış. Zaten, baraj yüzde beşe indirilirse bütün milletvekilliklerini de kazanır. Geriye kalan Anadolu çukurunda milliyetçiler ve İslamcılar!

Böyle bir haritayı DTP, fiili federasyon, özerklik ya da ayrılık olduğu için göbek atarak kabul eder. Böyle bir haritayı AKP, SP ve BBP de kabul eder. Sahildeki günahkârlarla (!) uğraşacaklarına tarikat şeyhlerinin, cemaat Cizvitlerinin yönetimindeki müminlerle, herkesin inancını özgürce (!) yaşayacağı derebeyliklerini rahatlıkla kurabilirler.

Çoğulcu demokrasiye inanmak zorunda oldukları için, bu haritaya sadece CHP ve solcular itiraz ederler. Kendi “milli” anlayışlarına göre de MHP.

Demokrasinin en büyük düşmanı izolasyon ve bloklaşmadır. Türkiye şu anda izolasyon ve bloklaşmanın son dönemecinde bulunuyor. Canavar yumurtasından çıktı çıkıyor!

Benim (ironik de olsa) gördüklerimi görenler iş ve güç birliği yapmak zorundadır!]

***

Aradan 14 yıl geçmiş, ülkeyi bekleyen tehlikeyi gören CHP sonunda altı partili (CHP, İYİP, DP, SP, GP, DEVAP) Millet İttifakı’nı kurmuş ve 4 Nisan 2009 tarihli yazımın son cümlesindeki ironik temenni gerçekleşmiş. Ama ne yazık ki iki seçimin şaibeli karakteri bir yana, Demokrat Parti’nin dışında kalan dört partinin “laik Cumhuriyet” alerjisi yüzünden umulan olumlu sonuç gerçekleşmemiş. Özellikle İYİ Parti’nin kararsız, oynak ve çıkarcı siyaseti yüzünden.

Millet İttifakı iki seçimi sadece kendi içindeki uyumsuzluklar ve Başyücelik rejiminin seçim hileleri yüzünden kaybetmedi. Millet İttifakı benzeri bir ittifak hatalarını azaltabilir; Başyücelik rejiminin dalaverelerine belki engel olunabilir.

Asıl tehlike, Başyücelik rejimine 2023 seçimlerini kazandıran, AKP ve Erdoğan’a oy veren şu üretim yapmayan, vergi vermeyen, mesleksiz, işsiz, bilinçsiz, cahil, geçirimsiz, ekonomik asalak ve sömürgen insan yığışımı, dinsel güdümlü bir kütle (kitle değil kütle)!