Sokak sanatçılarının adları farklı, sıkıntıları aynı: ‘Çalıyoruz ama çalışamıyoruz’

Ankara’nın işlek caddelerinde, Karanfil Sokak’ta, Sakarya’da, Tunalı Hilmi’de ve daha pek çok yerde yurttaşların karşısına çıkan sokak sanatçıları, aynı sıkıntıdan dert yanıyor. Önlerindeki boş gitar kutularını ve ters çevrilmiş şapkaları gösteren sanatçılar, yoldan geçenlere şu kalıplaşmış sözlerle sesleniyor: “Bizler geçimimizi bu şekilde sağlıyoruz, bize yardımcı olmak ister miydiniz?”. Geçimlerini sağlamaya çalışan o sokak sanatçılarından Arda Çelik (21) ve Mert Can Demir (24), çocukluk arkadaşlıklarını, üniversite arkadaşlığına da taşımış. Ankara Üniversitesi’nde Radyo, Televizyon ve Sinema bölümünde okuyan Demir ve Çelik, çocukluktan bu yana “müzik eşliğinde” yürüttükleri dostluklarını ve bugünlerdeki “geçim” öykülerini Cumhuriyet Anadolu’ya anlattı.

‘Hobi olarak yaparız diyorduk’

Çocukluklarından bu yana müziğe ilgi duyduklarını söyleyen Çelik ve Demir ikilisi, “Uzun süredir yakın arkadaşız. Müziğe çok meraklı insanlarız. Küçükken de evde şarkı söyler kayıt alırdık” diyor. Gitar çalmaya ve şarkı söylemeye hobi olarak başladıklarını söyleyen Çelik, “Biz lisedeyken aslında hep, beraber şarkı söylemek istemişizdir. Ama bunu bir hobi olarak yapacağımızı düşünmüştük. Kendimizi geliştirmeye çalışırken de çalışmak için değil, keyfimiz için uğraşıyorduk” ifadelerini kullanıyor.

‘Sanatımızı kullanmaya sokaklara çıktık’

Üniversiteye başladıklarından bu yana maddi sıkıntılar yaşadıklarından yakınan Demir, “İkimizin de ailesi orta düzeyde, kendi halinde insanlar. Bizler de öğrenciyiz, fazladan yaptığımız harcamalar oluyor. Sadece ulaşım, yemek ve barınma değil, eğlenmek de öğrencinin ihtiyacı. Sadece ulaşıma para verince cebimizdeki para bitiyor zaten. Ailemizden de para almak istemiyoruz. ‘Kendimiz para kazanmalıyız’ dedik. Bu yüzden sanatımızı kullanmayı düşündük ve sokaklara çıktık” diyor.

‘Burada durmayın’ ikazları geliyor

Kendileri gibi bir sürü öğrencinin de sokaklarda olduğunu söyleyen Çelik, “Sokak sanatçılarına bakarsanız, hepsinin bizim gibi öğrenci olduğunu görürsünüz. Bu zamanda hepimizin okurken bir yandan da çalışması gerekiyor. İşsizlik derdinden, hobimiz işimiz haline geliyor. Yani çalıyoruz ama çalışamıyoruz” ifadelerini kullanıyor. İkili daha çok Kızılay ve Cebeci civarında çalmayı sevdiklerini kaydederek “Burada insanlardan güzel tepkiler alıyoruz. Çoğu zaman durup bizi dinliyor, bazen eşlik ediyorlar. Telefonla çekenler de oluyor” diyor. Zaman zaman kendilerinden şikâyetçi olanların olduğunu da vurgulayan sanatçılar, “Bazen sesimizden şikâyetçi olanlar oluyor. Hoparlör kullanırsak ‘Daha kısık sesle çalın’ diyenler oluyor. Bazen de bizi kovmaya kalkıyorlar, ‘Burada durmayın’ diyorlar” sözleriyle yaşadıkları zorlukları anlatıyor.

‘Hem okuldayız hem sokakta’

Repertuvarlarına da değinen Çelik, “Daha çok Türkçe Rock şarkılar çalıyoruz. Duman, Gripin gibi grupların şarkılarını söylüyoruz. Zaten bu gruplar bize bu mesleği sevdiren gruplar. Onun dışında yabancı şarkılar da söylüyoruz. Aksan konusunda sıkıntı yaşasak da insanlardan gördüğümüz, şarkılarımız seviliyor” diyor. Başka meslekleri de denediklerini ama olumlu sonuçlanmadığını aktaran Demir “Mağazada çalışmıştık, bir keresinde de kasiyerlik yapmıştık. Ama bunlar okulla beraber devam ettirebileceğimiz işler değil. O nedenle bu alana yöneldik. Hem okulumuza gidiyoruz hem de akşamları sokakta müziğimizi yapıyoruz” sözleriyle durumlarını anlatıyor. ANKARA