Trabzonspor Yönetim Kurulu’nun şu ana kadar yaptığı en iyi icraat, ‘oyuncu almak için oyuncu almamak’ oldu. Kulüpler transfer yapmadığı için değil, yanlış transfer yaptığı için battı. Bugünkü 1 milyar TL borç, Nuri Albayrak’la başlayan, Sadri Şener’le devam eden, Hacıosmanoğlu’yla zirve yapan, Usta’yla süren zincirin son halkasıdır. Ağaoğlu yönetiminin 4 aylık icraatı da geçmiş yönetimlerden farklı değil. Futbolculara yapılan ilk ödeme, Ziraat Bankası’ndan alınan 85 milyon TL krediyle gerçekleşti. İkinci ödeme ise TFF’den alınan ve Okay’dan gelen parayla yapıldı. Yönetim ne cebinden kayda değer bir para verdi ne de sponsor buldu. Oysa kongre öncesi siyasetin verdiği destekle aday olduğu söylenmişti Ağaoğlu’nun... Hatta camianın önemli bir kesimi, kulüp ekonomik darboğazda olduğu için siyasetin çirkin müdahalelerine ses çıkarmadı. “Yeter ki Trabzonspor borçtan kurtulsun, biz razıyız” dediler. Ne var ki şu ana dek yaprak kıpırdamadı. Siyaset, hiçbir destek vermediği gibi borç arttı. 730 milyon olan borç, 1 milyara dayandı. Aralık kongresinde ise borcun 1 milyar 100 milyonu bulması bekleniyor.
Hacıosmanoğlu tarafından inşa edilen kur farkı ve banka faizi tuzağı; dün Usta yönetimini, bugün Ağaoğlu yönetimini tehdit ediyor. Biz bunun böyle olduğunu biliyorduk. Sonuç, banka faizi ve kur farkı yıllık 120 milyon geliri yutuyor. Ekstra kaynak yaratmak gerekir. Muharrem Usta, 30 ayda cebinden verdiği ve yarattığı kaynakla 400 milyona yakın para kullanıp kulübü döndürdü. Buna rağmen borcun artmasını önleyemedi. Hatta Şamil Ekinci’den sonra en çok para veren başkan olmasına rağmen verdiği parayla kimseye yaranamadı. Yaratılan kur farkı ve banka faizi canavarı, Trabzonspor’u yok etme noktasına getirdi. Bunu ortadan kaldırmadan kulübün rahat nefes alması mümkün değil.
Yönetimleri suçlayarak çözüm üretilemez.
Ha şunu diyebilirsiniz, “Usta, cebinden verdiği ve yarattığı kaynağı çok daha iyi kullanabilirdi.”
Bu da tercih meselesi...
İlk dönem transferin Nevzat Aydın ve Yanal’a teslim edilmesi ve 50. yılda şampiyonluk sözü Usta’ya hata yaptırdı. Usta’nın Kucka, Sosa ve Burak için teklif ettiği 13 milyon Avro’luk öneri, altyapıya yönelen bir kulüp için aslında iyi teklifti. Bu 3 oyuncunun alacaklarından vazgeçmesi ve 13 milyon Avro bonservis bedeli ödenmesi, kulübü 50 milyonun üzerinde bir borçtan kurtarıyordu. Neden reddedildi, anlamak mümkün değil... Bu konuda başkanın yanlış yönlendirildiğini düşünüyorum.
Ha “Aralık ayına kadar risk almayalım. Mevcut kadroyla devam edelim, iyi olursa hanemize yazılır. Kötü çıkarsa bu kadroyu biz kurmadık” şeklinde düşünülüyorsa bu Trabzonspor’un geleceğini tehlikeye atmaktır. Usta’nın bu 3 pahalı transferle suçlanıp sonra da iş Burak’ı satmaya gelince, “Onu alacak para darphanede basılmadı” demek büyük çelişkidir. Yapılacak iş bellidir... Kur farkı ve banka faizini ortadan kaldırmak için ilave kaynak yaratmaktır. Bu konuda seçim öncesi söz verenlerin, verdiği sözü tutmasını bekliyoruz.