Roma - Roma’da her sabah gazete aldığım bayi ile gel zaman git zaman, yıllardır ahbap olduk. Gazeteleri uzatırken, günün gelişmeleri üzerinde her seferinde mini yorumlar yapar. Ya bir espri patlatır, ya ayaküstü “pat” soru sorar. Dün de aynen böyle oldu ve beni görür görmez hemen:

“Tanrı aşkına!” dedi: “Berlusconi’nin Türkiye aşkının sırrı ne? Şunu bana bi anlatsana! Türkiye’de bir büyük TV istasyonu mu; market zinciri mi kuruyor?”

“Ayıp ettin…” dedim ben de bunun üzerine: “Tamamıyla duygusal! Erdoğan, aile ve futbol aşkıyla İtalyanlarını fethetmiş. Berlusconi de Erdoğan’ a derin bir ‘sevgi bağıyla kenetlenmiş’. Şövalyenin, herkesin merakına mucip olan sırra bizatihi getirdiği açıklama bu!”

“Türkiye’nin AB çapında avukatlığını” üstlenen, “Ankara’yı AB dışında tutmanın affedilmez olduğunu” belirten İtalya Başbakanı; Çizme’de deprem yaratan “İzmir çıkışı” mucibince; “müzakereleri engellemeye çalışan ülkeleri” artık tek tek hizaya sokacak ve onları markaja alacak!

Yetmedi. “Katılım sürecini hızlandıracak!”; “müzakerelere ivme kazandıracak”, “müzakere başlıkları bundan böyle artık ikişer ikişer değil; dörder dörder açılacak” ve biz öngörülebilir süreden(?) iki misli hızlı bir süratle AB’ye varmış olacağız.

Aaa! Bir bakmışız; Brüksel’deyiz…

İlahi! Bu AB işi o kadar ciddiyetini yitirdi ki; bu konuda ileri geri her geyik; gazetelerde “haber” değeri buluyor. Kamuoylarına gerçekte düpedüz -en hafif deyimle ifade etmek gerekirse!- “çocuk muamelesi” yapılıyor.

Şövalye misyona İtalya’dan başlasın

Berlusconi’nin kendisine biçtiği “Türkiye’nin avukatlığı” misyonunda en ufak bir sahicilik olsa, bu misyona önce buradan; İtalya’dan başlaması gerekirdi.

Erdoğan’la yan yana İzmir’de kürsü almadan önce, kendi iktidar ortağı Kuzey Ligi partisini ikna etmekle yükümlü olmalıydı İtalya Başbakanı.

Türkiye ile AB müzakerelerini engellemeye çalışan ülkeleri, Sarkozy’leri filan hizaya getirmek şöyle dursun; İzmir açıklamaları ardından Berlusconi’nin oysa ki iktidar ortaklarını ikna etmekten aciz olduğu anlaşıldı.

İzmir demeçleri İtalya’da ufak çaplı bir skandal yarattı.

İzmir’deki “desteksiz” şovun mürekkebi kurumadan daha, şövalyenin iktidar ortakları arasında isyan çıktı.

Berlusconi koalisyonunda yer alan Bossi’nin Kuzey Ligi (KL) ayaklandı.

Parti ileri gelenleri “Türkiye’ye hayır. Bu istişare/müzakere edilemez bir hayırdır!” diyerekten, en üst perdeden yaygarayı bastılar. Ve internette, dakika bir gol bir, hemen anında [email protected] adresiyle bir protesto kampanyası açtılar. Bununla kalmadılar, “Türkiye’nin AB üyeliği için şimdiden bir referandum yapılmasını” dayattılar.

Baykal Fassino’yu örnek alsın

KL, aslında ufak bir parti. Oyları yüzde sekiz. Ancak İtalyan politikasında “anahtar parti” olarak taşıdığı önem, bu oranın çok üstünde.

Berlusconi; KL desteği olmaksızın, iktidarda kalamıyor.

Bu nedenle “KL”nin; “Türkiye açılımına” koyduğu taş; “Canım işte bu ufak tefek bir parti. Ne yapsa yeridir!” söylemleriyle ölçülebilecek, geçiştirilebilecek bir itiraz değil. Bu itiraz, kamuoyundaki genel geçer “İslamafobi” ile birleştiğinde, derin etki yaratıyor.

Öyle ki KL’nin dün bir bugün iki; başlattığı internet kampanyasında toplanan imza sayısı şimdiden binlerle ifade ediliyor.

Berlusconi’nin küçük iktidar ortağının açtığı polemiğin boyutları; “İtalya’nın Türkiye politikasının inandırıcılığına” -hem Türkiye, hem AB’deki diğer ortaklar, üçüncü ülkeler- nezdinde darbe indiriyor.

Bu can alıcı noktaya parmak basan muhalefet liderlerinden Piero Fassino; “İtalya; böylesi hassas bir konuda, böyle iki arada bir derede kalan oyunlarla durumu idare edemez!” diyor.

Türkiye’nin AB sürecini öteden beri samimiyetle destekleyen muhalefetteki sosyal demokratların “gölge dışişleri bakanı” Fassino; iktidar ortakları arasında patlak veren bu patırtılı çelişkinin “İtalya’nın inandırıcılığıyla bağdaşmadığına” uluorta dikkat çekiyor.

Bu konuya mercek tutmak, yalnız İtalya’nın muhalefet liderlerine değil; Türkiye’nin ana muhalefet lideri Baykal’a da düşmeli.

 

[email protected]