Alex Ferguson der ki “İşim herkese imkânsızın imkânlı olduğunu anlatmaktı. Liderlikle menajerlik arasındaki fark budur...” Hamza Hamzaoğlu ise Rizespor karşısında bize adeta ‘işim imkânlı olanı imkânsız kılmak!’ diyor. Oysa ne kadar da güzel başlıyor her şey. İleriye Umut’tan Yasin’e eldeki bütün silahlar dizilmiş. Defans zayıf diyeceğiz ama en iyi savunma saldırıdır malum!!! Nitekim 4’te Sneijder’in nefis golü teoriyi tamamlıyor. 17. dakikaya kadar oyunun hâkimi Galatasaray. Ama bunu takip eden 4 dakikada değişiyor her şey: 18’de Selçuk sakatlanıp çıkıyor. 19’da sağdan hızlı gelen Mehmet, Rize adına golü atıyor. 21’de Hakan sakatlıktan oyunu bırakan ikinci isim oluyor. Futbolda talihsiz sakatlıklar olur ama talihsiz değişikliklere diyecek söz yok!!! Bütün bunlar oyunu kapanmadan oynamayı seven Rizespor’u cesaretleniyor. Kurdukları baskı, Galatasaray’ı panik ve hataya zorlarken 45’te biraz da Muslera’nın yanlış çıkışıyla Mehmet, Eren’in asistiyle ikinci golü imzalıyor.

Malumun ilanı
İkinci yarı, Rize’nin bu kadar gol yeter dediği Galatasaray’ınsa pek de umut veren ataklarla olmasa da rakip sahaya yerleştiği bir kurguyla başlıyor. 65’e kadar sakin geçen oyunda, Podolski’nin ayağına gelen topu füze gibi ağlara yollamasıyla gol oluyor. Rizespor kendi sahasından çıkmamakta kararlı olunca, Galatasaray tamamen yerleşiyor oraya. 75’te kornerden gelen topu Olcan’ın gole çevirmesiyle de 18’de bıraktığı yerden geri alıyor avantajını. Kalan dakikaların önemli anları 80’de Semih’in de sakatlıktan çıkması ve 88’de Umut’un ikinci sarıdan atılması. Haliyle bu kadar ‘destek!’ gelince, Rizespor baskısını artırıyor. Peşpeşe netler buluyorlar 90’dan sonra. +2’deyse malumun ilanını Kweuke’nin golü yapıyor, skor eşitleniyor. Yetmiyor Deniz’in golü Rize’ye galibiyeti getiriyor. Puanın telafisi olur ama işin bir lideri yoksa çabalar beyhude kalır. Görünen o ki, Galatasaray’ın bir lideri yok. Ne saha içinde, ne de saha dışında… İşin kötüsü, acilen de gerekiyor!