Sadece gerçeği ve olması gerekeni yazıyorum. Örnekleriyle. Hepimiz futbolu seviyoruz. Yanlışımız sabır ve eğitim eksikliği. Hani derler ya “Dolmuşa gelmek”. Aynen öyle. İtalyanlar çok kelimeyle derdini anlatır! Biz de sabırsız ve takıntılı olarak sadece motivasyona dayalı futbol oynamak istiyoruz. Üç büyüklerin saplantılı başarı isteme yarışı bu hale katkıda bulundu desem kızarlar. Ama gerçek budur. Kendi gencimizi eğitmeden eksik bir zorlamayla sahaya sürüp, “Bunlardan bir şey olmaz” diyenlere Beşiktaş’ta cevap verdim. Daha sonra F.Bahçe’de Fikret Arıcan ve Hüsnü Çil yönetimiyle Ali Şen desteğinde altyapıyı kurduğumda beklenenlere karşı çıkanlar sonra pişmanlık duydular, bedel ödediler. Biz ekran üstünlüğüyle imaj takıntısı yaşıyoruz! Arda Güler ve ona formayı veren İsmail Kartal’ın başarısını, cesaretini görmüyoruz. Bunu düzeltecek tek etkili gerçek kendimize güvendir. Şimdi atakta olan kulüpler artık ikinci ve üçüncü sınıf yabancılar yerine gençlere yönelmelidir. Ben Beşiktaş ve Milli Takım’dan sonra Çorluspor’un yanı sıra ikinci amatör kümede oynayan kulüplerdeki başarımla yeniden doğdumsa bunu doğru düşünen Türk futbolseverlere, gençlere borçluyum. Biz doğru olanı tercih ederek, artık İsmail Hoca’yı skorla değil, yaptığı işle, yüreğiyle; Arda’yı da temsil ettiği gençler adına alkışlamalı, futbolda yeni ve üretici bir döneme girmeliyiz. İşte o zaman Türk futbolu da konuşulacak ve bu zıplamayla hedefe ulaşacağız bundan kuşkum yok.