Etkisiz, isteksiz, bilinçsiz, amaçsız futbolun karşılığı Diarra oldu. Fenerbahçe’nin eksiklerinden iyi yararlandılar, sahadaki eksiklerden bir o kadar daha iyi yarar sağladılar. Bir Serdar, bir Bekir, iki Diarra oldu.

Aykut Hoca’nın felsefesini Mehmet Özdilek uyguladı dün gece. Çok pas yaparak daha çok topla oynayarak F.Bahçe’yi ilkyarıda bozup 35. dakikadan sonra da golleri bulunca istediğini alarak gitti soyunma odasına.

Cristian kayıp, Gökhan bitik, Selçuk ve Caner bildiğimiz ikili, gerisi dağınık bir anlayış içinde sadece presle rakibi bozacaklarını sandılar. Oysa, bocalama süreci yaşıyor gibi görünürken savunmada Deniz ile hep F.Bahçe’yi durdurdu Antalya. F.Bahçe bu kadar prese bir gol bulmak isterken kontrataklar yemeye başladı. Ne Baroni, ne Kuyt, ne Caner, ne de Krasic geriye yardıma gelmeyince Antalya daha cesurlaştı. 3 haftadır da kazanan ve Kadıköy’e haftada bir maç yaparak diri gelen bir takımdan bahsediyoruz. Durum böyle olunca ilkyarı şip-şak Diarra 2-0 oldu bile.

F.Bahçe ikinci yarıya da ilk 15-20 dakikada olduğu gibi yine baskılı ama bu kez daha istekli başladı. Pardon, Sow isteyince arkadaşları da ona uymaya çalıştı. Kuyt’ın da desteği ile Antalya kalesini yıpratarak başladılar ve Sow inatçı kişiliği ile golünü kendi pişirdi kendi yedi. Sonra bir de direği dövdü. Sonra! Doldur boşaltlar ile sonuç ararken böylesi görülmemiş bir diziliş Antalya golünü getirdi. Korner kullanıyorsunuz, herkes ceza sahasında, bir tek genç Salih’i rakip 18 önünde bırakıyorsunuz. Dönen topa çocuk vurmak istedi ama topu alan Antalya, 3 kişi 70 metre bomboş gitti F.Bahçe kalesine. Gecenin başarılı ismi Deniz Barış ödülünü golle almış oldu. İşin özü ilkyarı neyse 2. yarı benzeri oldu. Yorgundu, eksikti anlamam. Ne dedi Aykut Hoca “Sahaya 18 kişi çıkıyorsa takım tamam demektir.” Yine ne dedi Aykut Hoca “Şu kritik süreci ne kadar az kayıpla geçersek kârdır.” Ne diyelim bu maçta hesap şaştı.