TORİNO - Koridorlarda Baggio, Platini, Zidane ve Del Piero kare asının posterleri, tribünlerde 45 bin yaraftar şarkılar ve yoğun tezahurat. Buraya kadar çok etkilendim. İyi de ya gerisi? Fiyasko. 70 dakika sahada yoktu Juve. Bu dakikaya kadar yeşil zeminin kralı Galatasaray’dı dün gece. Ne yaptığını bilerek oynayan, orta sahayı kalabalık tutup rakibine net pozisyon vermemeye gayret gösteren Drogba’lı Galatasaray. Şu maçı kaybetseler bu oyunun karşılığı çok üzülecektik. Maç adeta gitti geldi. 
Bruma ile Riera her 15 dakikada bir kanat değiştirip oynarken, SneijderPirlo’yu kitlerken, Selçuk ve Melo bir geri bir ileri oyunda hep kalırkenDrogba fırsatçılığını kullanıp arkadaşlarının uğraşısına gol hediye etti adeta.Semih sakatlandı Gökhan girdi aksamadı. Conte bu değişikliğe Vucinic’i alıp Quagliarella ile karşılık verdi. Tek yaptığı şut atmaktı ama Muslera’yı atladı. Baktı olmuyor ikinci yarı Amrabat’ı avladı çat penaltı. Sonra birde kafa al sana 2-1. Oysa ne güzeldi her şey. Juventus İkinci yarı daha baskın görünse de yan toplar, 18 civarında paslaşmalardan ve uzaktan şutlar atmaktan öteye gidemediler. Dedim ya bunlar 70. dakikaya kadardı. Son 20 dakika maç gitti geldi ama Umut’lu bir geliş oldu. Maçın genelinde basit oynadı Galatasaray. Basit ama temiz. Olması gerektiği kadar kontrollü, olması gerektiği kadar çabuk ayağa pasla ve olması gerektiği kadar sakin. Golünü de atmışken hiç kasmadan kasılmadan al gülüm ver gülüm tam deplasman takımı gibi oynadılar.Tribünler başta Muslera takıma yüklendiler ama asla bir Real Madrid değillerdi bunu gördük. Karambolden başka gol şansları yoktu dün gece. Olmayınca penaltıya sığındılar. Bir Llorente havayı değiştirdi ama Umut onun havasını da almayı bildi.
Evet, grup maçları dün gece onlar için yeniden başladı. Galibiyetle başlasa daha şık olacaktı. Real Madrid sonrası bir de Fatih Hoca krizi yarattılar ama sahadakiler bu krizden çıkmayı başardıkları gibi eski hocalarına güzel ve anlamlı bir de veda hediyesi verdiler.

3 Ekim 2013 - Cumhuriyet