Savaşıdır bu karanlık ile aydınlığın...
Sürecek...

*

Serçeler sabah şarkılarını karanlıktan kurtulduklarında söylerler...
Aydınlığa kavuşmanın sevincidir o şarkı...
Onların vatanı da dut ağacı...

*

Menekşeler ışığı bekler...
Papatya, büzülüp yumulur gün batışında...
Lalenin geceleri boynunu bükmesi...
Peki, neden yüzünü hep güneşe döner ayçiçekleri?..

*

Masallarda canavarlar hep gece çıkar...
Anneannemizin bizi daha çok korkutmak istemesindendi...
Akrep saklanır ışıktan...
Yarasa geceyi bekler...
Boşuna değildir yılanın karanlığı seçmesi...

*

Doğum aydınlıktır mesela...
Ölüm karanlık...
Acı ışığı sevmez...
Hani ağlarken gözlerini açamazsın ya...

*

Suç geceyi gözler...
Geceleri basar eşkıya...
Haydut geceye muhtaçtır...
Hırsızın işi zaten karanlıkta...

*

Her yerde karanlık ile aydınlık savaşıyor...
Okulda, camide, atölyede, kahvehanelerde, mahallede, yolda, sokakta, meydanda...
Bu çığlıklar...
Bu toz duman...
O ağlayan kız...
O vurulan yağız oğlan...
O elinde pala olan...
Vuruşmasıdır aydınlık ile karanlığın...

*

Yeter bence...
Her zaman aydınlık gelir, peşinden karanlığın...
Bak gün ağarıyor...
Aç gözünü...
Umutların uyansın...
Sevinç çığlıkları at...
“Günaydın” de Türkiye artık...
Günaydın...