31 Mart 2019 Pazar günü sadece belediye başkanlarını ve yerel yöneticileri seçmeyeceğiz:
Ya barışa, ya da kavgaya...
Ya dostluğa, ya da düşmanlığa...
Ya uzlaşmaya, ya da çatışmaya...
Ya sevgiye, ya da nefrete...
Ya demokrasiye, ya da baskıya...
Oy vereceğiz!

***

Hani “İnsanların gerçek kişilikleri ya hapishanede ya da hastahanede belli olur” derler ya:
Allah kimseyi hapishaneye de, hastahaneye de düşürmesin!
Tam tersine, iktidara getirsin...
Ve iktidarını yitirmekle sınasın:
İşte o zaman gerçek tıynet ortaya çıkıyor!

***

17 yıldır Cumhuriyet’in bütün sanayi yatırımlarını satan, kentlerdeki yeşil alanları, kupon arsaları yağmalayan, güzelim şehirlerimizi beton yığınlarına boğan iktidar...
Bırakın iktidardan düşmeyi, sadece belediye başkanlıklarını kaybetme korkusuyla bile:
Neler diyor, neler yapıyor, halkı nasıl bölüyor, insanları nasıl birbirine düşmanlaştırıyor, muhaliflere nasıl saldırıyor, terörizm ve hainlik gibi nasıl çok ciddi suçlamalar yapıyor, devletin bütün olanaklarını nasıl parti emrinde kullanıyor...
Türkiye’nin demokrasi tarihinde görülmemiş saldırganlıkta nasıl bir seçim kampanyası yürütüyor!

***

Güçsüzleşen otoriter iktidarların baskıyı artırdıkları bilinen bir gerçektir.
Ama demokrasilerde, seçmen tarafından uyarılan, güçsüzleşen iktidarlar “Nerede yanlış yaptık?” diyerek kendilerini irdelemeye, özeleştiriye yönelirler.
31 Mart seçimlerinde, artık çok yıpranmış olan iktidarın gücünü bir ölçüde yitireceği açık bir biçimde görünüyor.
Bu güç yitirmenin derecesi, muhalefetin alacağı oylar ile kazanacağı kentlerin sayısal ve siyasal niteliği çerçevesinde ortaya çıkacak.

***

Dilerim iktidarın seçmenlere ve toplumun çeşitli kesimlerine yönelik tehdit ve intikam kokan söylemleri “seçim heyecanı” ile yapılmış olan “maksadı aşan” söylemlerdir...
Ve kendileri açısından da elbette dilerim ki, seçimlerden sonra toplumu zaten bunaltmış olan baskılar daha da artmaz...
Çünkü artık kaynakları ve umudu tüketmiş olan bir iktidarın baskıyı artırması ancak onun iktidardan gidiş sürecini hızlandırır!