Sonuç İyi de..

Alandaki mücadele bir ulusal karşılaşmadan daha çok G.Saray ve F.Bahçe arasındaki kısır, hatta düzeysiz çekişmeyi andırıyordu. 50 yıla yakın bir zamandır futbol izlerim, kendi ulusal oyuncularını protesto eden bir izleyici topluluğuna ilk kez tanık oldum. Tribünlerin ancak yarısını doldurabilen yandaşların çoğunluğu büyük olasılıkla G.Saraylıydı. F.Bahçeli futbolcuların ayağına her top gelişinde protesto etmeleri, Emre Belözoğlu’nun penaltı kullanırken ıslıklanması; bu gerçeğin kanıtı olsa gerek. Bunu yapanların ruh sağlığının yerinde olduğuna inanmak güç.

Skora baktığımızda ulusalların iyi futbol oynadığı düşünülebilir. Ama öyle değil, pozisyon yaratmadan topu alıp yanındakine vermenin futbol olduğunu sanan bir anlayış içinde 3 gol oldu bir devrede. Buna karşın bilerek, hazırlayarak, savunma arasına adam kaçırarak 3–4 net pozisyon buldu Estonya… Onlardan farkımız futbolcularımızın vuruş tekniğinin daha iyi olmasıydı. Vuruş ve top tekniği denince Burak Yılmaz’a değinmeden olmaz… Topu her kontrol edişinde ayağından 3 metre açtı. Bu nasıl bir tekniktir?

Estonya ataklarında Servet ve Serdar’ın uyumsuzluğu, Gökhan Gönül’ün ise ileri çıktığında yerine kademe yapacak başka bir oyuncunun olmaması dikkat çekiciydi. Türkiye’deki futbol ortamının karmaşıklığı, futbolcuların zihinsel açıdan hazır olmamaları gerekçe gösterilebilir. Ancak önümüzdeki kritik Kazakistan ve özellikle Avusturya maçı göz önüne alındığında dün geceki futbol umut verici değildi.