Ezya arşipelinde soluklar tutulmuş, hepsi istibdatla yönetilen adaların seçim hayali kuran ezik halkları, gözlerini ve kulaklarını yakında sandığa gidecek Bitania’ya dikmişti. 

Halk ayaklanması sonucu seçimlere gitmek zorunda kalan Bitania’da, gerçekten tüm istibdat kurbanlarının imreneceği bir süreç yaşanıyordu. Adada, müstebit Mukteber Sisikovski’nin Kol Partisi iktidarına rakip iki muhalefet partisi kurulmuştu: Nal Partisi ve Mal Partisi.

Kısaca NP diye anılan birincinin simgesi şahlanan bir at; MP diye anılan ikincisinin simgesi tombul bir koyundu. 

Bitania müstebiti Mukteber Sisikovski’ye de gün doğmuştu. Meydanlarda, “Eyyy ahali! Yok atmış, yok koyunmuş, sen adamsın! Muhalif hayvanatı boşver, oyunu adam Kol’una ver!” diye haykırıyordu.

Ama o kolun performansını iyi bilen Bitanlar, Nal Partisi’nin atına bakarken özgürlük, Mal Partisi’nin koyununa bakarken kavurma hayalleri görüyor ve müstebitin Kol’una itibar etmiyorlardı.

Seçim kampanyası iyice harlanırken Bitania Sarayı’na köyleri gezen bir vekil adayının nehre düştüğü haberi geldi. 

Mukteber Sisikovski, endişelendi: “Bizim aday mı?” 

Haberi getiren danışman ellerini göbeğine kavuşturup “Bilmiyoruz haşmetlim” dedi.

Mukteber şöyle bir düşünüp, sordu:

“Akıntıya doğru mu sürükleniyor, tersine mi?”

“Akıntıya doğru, haşmetlim!”

Haşmetli Mukteber, rahatlayıp arkasına yaslandı.

“Anlaşıldı. Bizden değil. Bizimki olsa tersine giderdi!”