Osmanlı delegasyonu 30 Ekim 1918’de Mondros Mütarekesi’ni imzaladıktan öteye Türk ordusunun silahsızlandırılması başlamıştı. 

Yetmemiş, işbirlikçi İstanbul hükümeti sanki “Ülke Mustafa Kemal’e kalacağına düşmana kalsın” der gibi Sevr Antlaşması’nı da 10 Ağustos 1920’de imzalamıştı. 

1922 yılına gelindiğinde, Yunanlara verilen İzmir, işgal altındaydı. Yunan Kralı Konstantin, Doğu Roma imparatoru olarak Ayasofya’da taç giymek için gün sayıyor, hayal kuruyordu.

İşte bu ahval ve şeraitte, İstanbul’daki teslimiyetçi, hatta düpedüz hain, çünkü işbirlikçi Osmanlı hükümetinin tanımadığı Ankara hükümeti, 30 Temmuz 1922’de Fethi Bey’i (Okyar) Londra’ya gönderdi. Fethi Bey’in sözde görevi, İngiltere’yle barış sağlamaya çalışmaktı. Özde görevi ise Ankara barış istiyor kanısı uyandırmak; sıkı bir gizlilik içinde hazırlanan son savaş, Büyük Taarruz gerçekleşene kadar İngiltere’nin fiili müdahaleyi gereksiz görmesini sağlayarak savaşa dahil olmasını önlemekti. 

KIRIK EMPERYAL HAYALLERİ

Nitekim plan tıkır tıkır işledi. 

Lord Curzon’un çeşitli gerekçelerle görüşmeyi reddettiği Fethi Bey’in ağustos ayı boyunca Londra’daki ısrarlı varlığı; Çanakkale’nin “kırık emperyali” İngilizleri, Ankara’nın savaşmaktan yılıp barış aradığına inandırmıştı.

Oysa Ankara son savaşa hazırdı. 

Kalpler bambaşka bir heyecanla çarpıyordu. 

Sırrı bilenler arasında, Başkomutanlık Meydan Savaşı’na geri sayım başlamıştı.

Doç. Dr. Hazal Papuççular, Cumhuriyet’in 26 Ağustos 2022 tarihli sayısında zamanın ruhunu şöyle anlatır:

“Mustafa Kemal Paşa, ağustos ayındaki taarruz için temmuz ayında hazırlıkların yapılması emrini verdi. Aynı günlerde Yunanlar, başkenti İzmir olan İyonya Devleti’nin kurulduğunu ilan etti. Yani 26 Ağustos günü sabaha karşı topçu ateşiyle başlayacak olan Türk taarruzu, ya Türkiye’yi işgalden arındıracak ya da İyonya Devleti’nin varlığını kabul ettirecekti. Kısaca o gün başlayan taarruz, Türk tarihi için tam bir ölüm kalım savaşıydı.”

ATATÜRK’ÜN ÖZ ASKERLERİ

Topyekûn saldırıya geçen ordunun 4. Kolordu Komutanı Kurmay Albay Kemalettin Sami’ydi. Balkan Harbi’nde ağır yaralanmış, bir kolu sakat kalmıştı. 5. Kafkas Tümen Komutanı Kurmay Yarbay Halit, korkusuzluğu yüzünden “Deli Halit” diye anılırdı. 2. Tümen Komutanı Yarbay Derviş, Atatürk’ün Nutuk’unda ölümsüzleşecek isimlerdendi.

Fevzi Çakmak, İsmet İnönü, Kâzım Karabekir, Ali Fuat Cebesoy, Fahri Belen ve İzzetin Çalışlar gibi hepsi efsane komutanların ortak özelliği, inandıkları dava için gözlerini kırpmadan ölüme yürüyecek kadar cesur olmalarıydı. Başkomutan Mustafa Kemal Paşa’ya “Yarım saat içinde Çiğiltepe’yi alıyorum” dediği ve sözünü tutamadığı için canına kıyan Albay Reşat, davaya inanmışlığın kanıtı, onurun adıydı. 

DEHA YETMEZ, ÖZVERİ GEREKİR

Bu büyük komutanların astları da böyleydi askerleri de. Küçükköy tren istasyonunda, katbekat üstün düşman kuvvetlerine karşı mermisi bitince kılıçlarını çekip yanındaki dört subay ve otuz askeriyle koca bir Yunan taburuna karşı çarpışıp şehit olan Teğmen Yıldırım Kemal, sınırsız özverinin abidesi...

Türk taarruzu başladığı zaman Yunan Orduları Başkomutanı Hacıanesti’nin karargâhı, İzmir açıklarındaki bir gemiydi. Karada verilen savaşı denizden izliyordu. 

Oysa Türk ordusunun 5. Süvari Kolordusu Komutanı Fahrettin Altay, Yunanların İzmir’e ricat yollarını çoktan kesmişti.

Büyük Taarruz, sabahın erken saatlerinde top atışıyla başladı. İzmir’i düşmandan temizleyip geri almakla biten bu destanın efsane stratejist komutanı, elbette Gazi Mustafa Kemal Atatürk’tür. 

MİRASYEDİLER MİRASI YEDİLER

Ama Kurtuluş Savaşı’nda ulusun çocukları dövüştü ve kazandılar. Böylesi varoluş-yokoluş savaşlarında Gazi’nin deyişiyle “Milletler karşı karşıya gelir”.

Türk ulusu, düşmanı, kadınıyla kızıyla, yaşlısıyla genciyle birlik olup yendi.

İşte bu yüzdendir ki Büyük Taarruz zaferinden 87 yıl sonra TSK’nin kozmik odasını FETÖ’ye canı pahasına direnmeden açan bir genelkurmay başkanı, Atatürk’ün askeri değildir, olamamıştır.

2012’den öteye FETÖ kumpaslarıyla savaşmadan bozguna uğrayan TSK de Atatürk’ün ordusu olmaktan çıktığı için çökertilebilmiştir. 

Gerçi gerek yurdunu gerekse başına çuval geçirilen askerini 2003’ten beri savunmayan bir halk da artık ulus sayılmaz...