Milliyetçilik, her ne kadar Türk siyasal hayatının en eski kavramlarından biri olsa da bu kavram üzerinde yüz yılı aşkın süredir uzlaşı olduğunu söylemek mümkün değil. Kimine göre ideoloji, kimine göre dünya görüşü, kimine göre duygu, kimine göre ise mücadele edilmesi gereken bir olgu olarak, Türk siyasal hayatında gelmiş geçmiş bütün partilerin programlarında çeşitli adlarla yer aldı. İttihat ve Terakki Fırkası’nın ana gövdesinde modernleşmenin gereği olarak, ulus devletin kurucu partisi CHP’nin vazgeçilmez bir oku ve ilkesi olarak, CKMP ve MHP’de bir doktrin olarak Türk siyasetine yön veren ana düşüncelerden biri milliyetçilik. 90’ların ortalarından itibaren homojen yapısını yitirerek TBMM’de sandalyesi veya grubu olan/olmayan pek çok farklı partiye bölündü.

Milliyetçiler, günümüzde tek çatı altında birleşemeseler de önümüzdeki seçimin kimin tarafından kazanılacağını belirleyecek en önemli gruplar arasındalar. Bu sebeple cumhurbaşkanı adayları da ittifaklar da toplam seçmenlerin neredeyse yüzde 30’unu oluşturan ve dağınık olan bu kitleyi ikna etmeye çalışıyorlar. Öyle ki muhalefetin cumhurbaşkanı adayının belirlenmesi sürecinin uzamasının, Kemal Kılıçdaroğlu’nun adaylığını ilan etmesinin ardından altılı masanın yaşadığı krizin en temel nedeni, milliyetçilerin yeterince ikna olmamasıydı.

EHVENİŞER

Doğası gereği statükonun karşısında yer alan milliyetçiliğin TBMM’deki temsilcisi olma iddiasındaki MHP’nin, milliyetçiliği ayaklar altına aldığını söyleyen AKP’yle yakınlaşmasının ardından, buna karşı çıkan binlerce muhalif milliyetçinin kurduğu İYİ Parti, “kazanacak aday seçilmesi” gerektiği iddiasıyla, kendi iradelerinin yok sayıldığını açıklayıp, altılı masadan ayrıldı. İYİ Parti’nin sert çıkışı kendi seçmenince desteklendi muhalefetin diğer kutuplarında sert tepkiyle karşılandı. Bütün muhalif seçmeni endişelendiren bu süreçte, İYİ Parti’nin cumhurbaşkanı adayı olarak görmek istediği Mansur Yavaş ve Ekrem İmamoğlu’nun cumhurbaşkanı yardımcılığına atanması kaydıyla, Kemal Kılıçdaroğlu’nun adaylığı kabul edildi ve masaya yeniden oturuldu. Bu adım, muhalif seçmene yeniden rahat bir nefes aldırsa da milliyetçiler tarafından “ehvenişer” olarak algılandı. Oldukça hareketli seyreden seçim sürecinde, “milliyetçilerin sandıkta ne yapacağı”, üzerinde halen sis perdesi bulunan bir konu. 

KILIÇDAROĞLU’NA DESTEK

Son cumhurbaşkanı seçimlerinin ardından seçmenlerin güvenini zedeleyen Muharrem İnce’nin ve MHP’nin çözülüş sürecinde sessizliği, pasifliği, yetersiz muhalifliği nedeniyle çokça eleştirilen Sinan Oğan’ın milliyetçi seçmen üzerinde büyük heyecan yarattığını söylemek güç.

Sandıkta Erdoğan’ı göndermek için sandıklara hevesle gidecek muhalif milliyetçilerin bu coşkusu, ateşini bir nebze yitirse de AKP sonrası dönemde, kendilerinde oyun kurucu potansiyeli gören milliyetçiler çoğunlukla Kılıçdaroğlu’na oy verip, kazanılan seçimin ardından siyasette belirleyici, yön verici, güçlü bir grup olarak yer almak istiyorlar. İlk tercihleri olmayan Kılıçdaroğlu’na desteklerini de sık sık hatırlatarak ödedikleri bedelin denetçisi olacakları mesajlarını da yüksek sesle dillendiriyorlar.

YAVUZ SELİM BİRTANE

YAYINCI