Genelkurmay Başkanı ile kuvvet komutanlarının “Demokratik kurallar ve evrensel hukukun ilkelerine sırt çevrildiğini” ileri sürerek görevlerini bırakmış olmalarının şokunu siyasi iktidarın henüz atamadığının en somut kanıtı, Başbakan Erdoğan’ın devletin öteki tüm sorunlarına arkasını dönerek Yüksek Askeri Şûra’nın dünkü toplantısına da başkanlık etmesinden anlaşılıyor. YAŞ Yasası’nın, bu toplantılarda Başbakan’ın başkanlık etmediği durumlarda Genelkurmay Başkanı’na biçtiği bu görevi Erdoğan kimselere, hele dört yıldızlı bir vekil generale bırakmamakta kararlı.

Genelkurmay Karargâhı’nın Çakmak Salonu’ndaki geleneksel büyük toplantı masasının, kendisi ve Milli Savunma Bakanı dışında dört yıldızlı 9 generalle toplanmasına uygun hale getirilmesini de, geleneksel Başkanlık koltuğunun teke indirilmesini de, kimi “Başbakanım çok yaşa”cılar, askeri hizaya getirmenin somut bir örneği olarak yorumlamak isteseler de, diyelim ki albaylıktan tuğgeneralliğe terfi etmeyi bekleyen subayların hangisinin daha yetenekli olduğunun hesabını nasıl yapacak Sayın Erdoğan?

Ankara Barosu Başkanı, anayasa profesörü Metin Feyzioğlu, benim sosyal demokratları çıkmaz sokaktan düzlüğe çıkaracak bir “Fareli köyün kavalcısı” gibi gördüğüm yetenekli bir lider adayıdır. TSK’deki istifalar için “İstifa bir tepkidir. Sorulması gereken soru şudur: Darbe ile mücadele mi yürütülüyor? Yoksa yargı yolu ile terfiler mi şekillendiriliyor” sorusu dün bütün gün yanıt bekledi. AKP’nin bülbül gibi demokrasi, sivilleşme şarkılarını söyleyen sözcüleri, bu konuda susma emri mi almışlardı?

Erdoğan’ın YAŞ masasındaki Başkanlık koltuğunu teke indirmiş olmasının, çok da uzak olmayan bir zaman dilimi içinde CHP’de ikinci adam koltuğunda oturması beklenen Feyzioğlu’nun bu sorusu ile Kılıçdaroğlu’nun “Detaylar kamuoyu ile paylaşılmalıdır. Verilen sözler var mı?Yok mu? O sözler tutuldu mu, tutulmadı mı? Aydınlığa kavuşmalı” sözleri birbirleri ile örtüşüyor.

Batılı ülkelerin önemli gazetelerinin, Türkiye’nin geçirmekte olduğu bu olaylarla Başbakan’ı bir demokrasi kahramanı gibi değerlendirmesindeki gerçeğe yaklaşım payı ne kadardır? Doğrusu Batılı meslektaşların, özellikle bazı politikacıların bu doğrultudaki gözlemlerini sadece abartılı değil, gerçekle örtüşmediği için de şaşkınlıkla okuyanlardan birisiyim. Askeri vesayetin demokratik parlamenter sistem ile bağdaşamayacağını söylemeye bile gerek yok elbette. Ancak vesayetin bir başka türlüsü olan ve “sivil” tanımlaması ile başlayanının da ülkeleri tek adam diktatörlüğüne götürdüğünü söylemenin tam zamanı değil midir?

Dün Sayın Başbakan’ı YAŞ masasının başınde “tek başına” oturur gösteren görüntüler, sözüm meclisten dışarı bana bir sivil mareşal özlemi gibi geldi.