3kupa derken “The End” oldu!
Oysa, Başkan hızlı adımlarla merdivenleri çıkıp yerine gitmişti.
Bombayı ilk yarı bitmeden patlatacaktı.
Lig bu sıralama ile biterse Beşiktaş takımı “tarih yazacaktı”!
3. defa 3’üncü olacaktı!
Takım 4-4-2 olarak sahadaydı.
Yine çift forvetti! Atiba ve Franco yedekti.
Gelişigüzel vuruşlar antrenmanda vurulabilirdi, maçta değil.
Olcay’ın bir vuruşu maalesef böyleydi!
Kaleyi bile tutmadı.
Pektemek defansa yardım için gelip top alıyor, orta sahanın 4 adamı hareketlenmiyordu bile.
İlk yarı için 2 dakika uzatma verildi.
Fikret Orman yerinden kalktı merdivenlere yöneldi!
Takımdan sorumlu Mete Vardar yanına geldi.
Başkan “…. başlarım böyle işe. Yakışıyor mu?” diyordu!
Oynanan futbolu kastediyordu!
Devrede futbolcuların yanına gidecek olan Mete Bey’in üzerinden mesaj gönderiyordu. 

Oysa, GS ile karşılaşacak BJK için FB’liler Beşiktaşlı olmuştu!
İkinci yarı Demba Ba’yı çıkarttı Cenk’i oyuna soktu Bilic.
Ardından Tolgay’ı çıkarttı Atiba’yı aldı.
Karar sizin!
Konya golü bulunca Konyalıların “Demba Baaa, Demba Baaa!” diye bağırmaları manidardı.

Tuhaf şeyler oluyor
Ancak, bu yıl da tuhaf şeyler pek sık oldu birader!
Hele kalecilerin yediği gollere bakınca…
Toptan elini çeken kaleci mi dersin; kale çizgisine paralel refleks yapacağına, geriye doğru uçan kaleci mi dersin, cicim hakem kararları mı dersin!
Koca trende Ankara’ya maça giden 3 kişi vardı. Biri ben!
Taraftar da kırgındı tabii!
“Bazen, ne için gittiğin değil, kime gittiğin önemlidir...” diyordu ama bir taraftar. Bu, bana “İzafiyet Teorisi’nin” müthiş anlatımını anımsattı.
“Sevgilinin yanında geçirdiğin 5 dakika ile dişçi koltuğunda geçirdiğin 5 dakika bir değildir”!
Zaman kavramının göreceli olduğunun, bu kadar güzel anlatımıydı bu!
Neyse, bu yıl da “Eşit” bir yıl olmadı!
Verilen kararlar, yapılan hareketler, “göreceli”, yani izafi bir yıl oldu!
Doğru, Albert Einstein çok haklıydı.
Zaman içinde eşitlik yoktu, bu lig de ise hiç yoktu!