‘En iyi casus, casus olduğunu bilmeyendir’!
Böyle demiş “usta casuslar”..
Her hal, işi bildikleri için!
Ekranlar “Casus olduğunu bilmeyen casuslarla” doluydu.. “Salağa” yatıyorlardı yani..
“İki gözüm önüme aksın ki bilmiyordum” diyorlardı… “Ekmek musav çarsın ki…”
Biraz daha yemin etseler, harbiden çarpılacaklardı belki… Ama illaki anlatıyorlardı! Her şeylerden de haberleri vardı. İtiraf ediyorlar, anlatıyorlar, anlatıyorlardı..
Oysa bal gibi biliyorlardı “casus” olduklarını…
Kanlı kalkışmayı beklemişlerdi bu ruh hastası topluluğu keşfetmek için! İşin tuhaf tarafı, şimdi itirafçılarla röportaj yapanlar da bir zamanlar aynıydı. “Cinayet işlenirken” onlar da oradaydı oysa!
E, ülke böyle olur da futbol geri mi kalırdı!
Misal, “Ben şey ettiriyordum durumu” diyene, bir başka rakip yönetici, “Sen şey ettirmiyordun..” diyordu. E tabii, “Şey ettirmeyen”; ‘Şey ettirme demeci’ verdiği için cezaya sevk ediliyordu!
Terörist saldırılar, şehitler ve savaştan bahsetmiyorum ha.. Konya’da maç başlarken ülkenin durumu böyleydi! Hani korku anında; “Canavarı” gören de bağırır, görmeyen de bağırır ya, durum öyleydi işte! Dünyanın en güzel 2 pankartı asılıydı statta. Beşiktaş stoperleri çarşı pazar gezerken gol geldi. Tolga’nın suçu vardı! Maç 1-0’ken bile Beşiktaşlı’nın aklı uzaklardaydı. Beşiktaş’ın transferleri bir türlü gelmeyen “uzaylılar” gibiydi..
‘Geldiler, geliyorlar, gelecekler’ derken!
“Yoksa geldiler mi..?”
“Yok abi gelmediler…”
“Biri görmüş ama..”
Beşiktaş’ın transfer öyküsü Amerika’nın 51. bölgesi sırrı gibiydi! 2. lig maçında gelmesi gerekenler yoktu! Elbette, Hoca’nın defans tercihi de tartışılacaktı. Misal Rhodolfo yedekti! Olcay pas yerine kaleyi düşünseydi 2. golü bile atardı. İki takımda da pek bişi yoktu ama durum 2-2 idi! Bu gece, ne sahaya atılan yüzlerce “Cisim”, ne hakem hataları, ne pas hataları ne o ne bu, umurumda değildi.
Ülke böyleyken futbol seyretmek pek de “Hoştu” doğrusu!
Hemi de yıldızların altında…
Ne diyordu Marx,
‘Cehalet, ayrıcalıklı sınıfın ustaca kullandığı bir silahtır’!