AKP iktidarı giderek daha baskıcı bir özellik kazanıyor.
Bu görüşü öne sürenlerin birçoğuna göre Başbakan’ın diktası/otoriterliği Kemalizmin bir benzeridir.
İlginçtir, geçmişte AKP’yi övmek için Kemalizmi kötüleyenler, bugün aynı partiyi yermek için akılları sıra Kemalizme vuruyor; AKP eleştirilerini Kemalizm üzerinden yapıyor.

Birkaç yıl önce Başbakan’a çok yakın bir gazetecinin adlandırmasına dayanarak AKP uygulamalarına kısaca Tayyibizm diyelim ve karşılaştırmaya geçelim.
Kemalizm, Cumhuriyet’in değerlerine dayanan çağdaş bir ulus oluşturma çabasıdır; yenilikçidir. Cumhuriyetin değerlerinin adım adım kökünü kazımakta olan Tayyibizm, İslamın Sünni mezhebine dayalı ümmetçiliktir; yüzü tümüyle eskiye dönüktür.
Kemalizm; hukukta, eğitimde ve sanayileşmede bilinçle çağı yakalama uğraşıdır; Tayyibizm ise kendi hukukunu yaratır; imam-hatip eksenli eğitimi yaşama geçirir; üretimi değil ticareti ve rantı ekonominin temeli yapar.
Kemalizmde, bilginin kaynağı deneyler, nesneler ve usa vurmalardır. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi’nin ön yüzünde yazıldığı gibi -henüz silinmedi- hayatta en hakiki mürşit (yol gösterici) ilimdir, fendir. Tayyibizm, TÜBİTAK’ın Darwin’e yaptığı gibi, bilimi yasaklar; üniversiteyi YÖK’le boğar!
Kemalizm, Türkçedir; sanatsız kalan bir ulusun hayat damarlarından biri kopmuş demektir der; bireyin yaratıcı yeteneklerini geliştirmesine özellikle önem verir. Tayyibizm, Arapçadır; sanatın içine tükürür; İnsanlık Anıtı’nı ucube diye yıktırır; müziği haram sayar; tiyatro, opera ve baleyi tümüyle önemsizleştirir. Böylece, ülke insanının yaratıcı yeteneklerinin gelişmesini engelleyicidir.
Kemalizm; dış politikada yurtta barış, dünyada barıştır; yönü Avrupa’dır. Osmanlı’ya bakan Tayyibizmin dış politika sonuçları Güney sınırlarımıza kan ve ateş taşıyor.
Kemalizm yapacağı işleri, bilimsel ön hazırlıklara, yapılabilirlik çalışmalarına dayandırır. Tayyibizm ise ormanları, kıyıları, dereleri önce yağmalar, sonra da ağlar gibi yapar!
Kemalizm; insanın aklıyla ve bedeniyle özgürleşmesinin altyapısını oluşturma çabasıdır, bu dünyayı esas alır, yaşamayı güzel bulur. Tayyibizm; ölüme övgü düzer, çocukları ve gençleri kefen edebiyatıyla besler!
Son olarak Kemalist düşüncenin özünde, kapitalizme geçişin Fransız Büyük Devrimiyle simgeleşen hukuku geçerli kılma; insan haklarına saygı; özgürlük, eşitlik ve dayanışma gibi tüm insanlığa mal olmuş evrensel temeller vardır. Kapitalizmin gelişmesiyle oluşan sosyalizm ise daha sonranın ürünüdür. Ülkemizde sol düşünce ancak Kemalist altyapı üzerinde gelişebilirdi. Tayyibizmin üzerinde nasıl bir sol düşünce oluşacağını, hiç olası değil ama, Allah’ın izniyle göreceğiz!
Tüm bu ve daha fazlası kolayca sıralanabilecek gerçekler karşısında Kemalizme ikide bir Tayyibizmin benzeri diye vurursanız, orada akıl durur. Üstelik ben solcuyum, sosyalist olduğum için Kemalizme karşıyım; Kemalizm geri bir ideolojidir diyerek bir de akademik gömleğinizle dolaşırsanız, bu anlayış karşısında yalnızca doğruluğun ve dürüstlüğün değil, bilimin de dili tutulur!

İki dünya savaşı arası yıllarda uygulanan Kemalizmde, bugünkü gözlüklerle bakıldığında onaylanamayacak birçok yanlışlar yapılmış olabilir; bunlar eleştirilebilir. Küreselleşen dünyada özgürlük türküleri çok güçlü söylenirken Tayyibizm giderek her türlü eleştiriye kapanıyor.
Özetle, bu ikili karşılaştırılamaz; ilkokul aritmetiğinde bile elmalarla armutlar toplanmaz! Bu iki benzerdir denilirse Kemalizme büyük bir haksızlık yapılır; Tayyibizm korunmuş ve aklanmış olur! Eleştirir gibi görünerek yapılan da aslında budur!