\n

\n

KONU 1 - “Bolu’nun Mudurnu ilçesinde imam nikâhlı eşi tarafından hastaneye kaldırılan 11 yaşındaki Z.Ç’nin 8 aylık hamile olduğu belirlendi. Z.Ç, doktorların hastaneye yatması teklifi 25 yaşındaki imam nikâhlı eşi tarafından kabul edilmeyince evine gönderildi. Küçük yaştaki kız çocuğu koruma altına alınmadı, imam nikâhlı kocası hakkında da işlem yapılmadı. (…)” (Cumhuriyet, 6 Ocak 2012)\n

\n

KONU 2 - “Gaziantep’te bir ihbarı değerlendiren polis ekipleri, düğün konvoyunu durdurup 19 yaşındaki Müslüm Baloğlu ile evlendirilmek istenen 13 yaşındaki H.K’yi kurtararak 4 şüpheli ise işlemlerinin ardından serbest bırakıldı. Olayla ilgili soruşturma sürüyor.” (Cumhuriyet, 17 Ocak 2012) \n

\n

KONU 3 - 8-9 Kasım 2011 tarihlerinde, İngiliz Parlamentosu’nun Lordlar Kamarası’nda gerçekleştirilen “Şiddet Kısırdöngüsünün Kırılması-Toplumdan En Fazla Dışlananlar İçin Bir Gelecek” başlıklı iki önemli toplantıya, Türkiye’den Maltepe Üniversitesi Sokakta Yaşayan ve Çalışan Çocuklar İçin Uygulama ve Araştırma Merkezi Müdürü Yrd. Doç. Dr. Özden Bademci katıldı.\n

\n

Dr. Özden Bademci, Türkiye çocuk haklarını güvence altına almayı amaçlayan uluslararası sözleşmelere imza atmış olmasına karşın devletin ilgili organları çocukların başta kendi aile bireyleri tarafından sömürülmesinin önüne geçemediğini ve bu çocukları korumakta yetersiz kaldığını vurguladı.\n

\n

KONU 4 - “UNICEF’in 2011 yılında yayımladığı rapora göre, 37 ülkede her ay 2-14 yaş arası çocukların yüzde 86’sı kendi evlerinde fiziksel, duygusal şiddete maruz kalmaktadırlar. Ayrıca 15 yaşın altında her 10 kız çocuktan biri genellikle kendi aile bireylerinden biri tarafından cinsel istismara uğramaktadır (UNFPA, 2009). Britanya’da şiddet suçu islemiş ya da birini öldürmüş kimselerin yüzde 72’sinin çocukluklarında istismara uğramış oldukları görülmüştür (Prince’s Trust, 1995). İstatistiklerin de açıkça ortaya koyduğu gibi; çocuk istismarının önlenmesi ve istismara uğrayan çocukların yaşadıkları travma ile baş edebilmeleri için mutlaka terapotik destek almalarına gerek vardır. Bugünün travmaya maruz kalmış olan çocukları yarının anne babaları, toplumun yetişkin bireyleridir. Bu anlamda onlara verilecek doğru destek aynı zamanda koruyucu hizmet anlamına da gelmektedir.” \n

\n

KONU 5 - “Çocuklarla yapılan araştırmaların açıkça ortaya koyduğu gibi; yoksulluk ve göç, bu sorunun sadece nedenleri arasındadır. Çocuğun sokakta yaşamaya başlamasının başlıca nedeni bu çocukların büyük bir bölümünün başta kendi ebeveynlerinin onlara cinsel ve/veya fiziksel istismarda bulunmaları karşısında çocuğun bir çare olarak sokağa çıkmasıdır. Ebeveynleri tarafından acımasızca dövülen hatta öldürülen çocukların varlığı hiç de yabancısı olmadığımız gerçeklerdir. Sokakta yaşayan çocukların bizzat kendileri anne babaları tarafından nasıl reddedildiklerini onlardan gördükleri örseleyici muameleyi anlatmaktadırlar.\n

\n

KONU 6 - Milyonlarca çocuk, anne-babaları ya da ailedeki diğer yetişkinler tarafından işkence görüyor, dövülüyor, cinsel istismara uğruyor, hatta öldürülüyor ve devletler bu durumu önleyemiyor.\n

\n

YORUM: Bu bilgiler karşısında kendime soruyorum:\n

\n

“Toplumun geleceği olan çocukların, geleceği ne olacak?” \n

\n

Günümüzde bazı ülkelerdeki aşırı doğurganlık, “çocuklarının geleceği olmayan niteliksiz çoğunlukları” oluşturmuştur.\n

\n

Görüşümüze göre bu ülkeleri, çocuklarına gelecek verebilen “nitelikli azınlığa” ulaşmanın yolu da “aşırı doğurganlığa” son veren bir nüfus planlaması yapmak ve uygulamaktır.

\n\n