Tamam mı? Oh! Rahatladık mı? Dünya Kupası’nda ilk sekizdeyiz. Yunanistan’ın bizden önce eve döndüğü turnuvada biz çeyrek final oynadık ve o maçta Litvanya’ya “şans eseri” yenildik (!) Ah o üçlükler yok mu o üçlükler? Bir girseydi var ya... Madalya cepteydi...
İyi de... Ya oraya gelirken çemberden geçen mucizevi üçlükler ne olacak? Savaşıyormuşuz... “Biz bitti demeden maç bitmez”miş... Tamam! Bitmesin ama kolay maçları zora sokup, sonra geriden gelirken biz bittik. Farkında değil miyiz? Litvanya’ya neden gücümüz yetmedi sanıyorsunuz? Bunu görüp dillendiren var mı hiç? Yok! Üçlüklerin yorgunluktan kaçtığını söyleyen var mı hiç? Yok! Dar rotasyondan söz ediyoruz ama “kenardaki oyuncular mı yetersizdi yoksa kolay grupta zor maçlar oynayarak onları biz mi kullanılmaz duruma getirdik” tartışmasına giren de yok. Varsa yoksa şu son maçta girmeyen üçlükler. Yaratılan algı şu: Litvanya maçında biraz şansımız yaver gitseydi dünyanın ilk dört basketbol ülkesinden biri olacaktık... Yok ya!
Pekâla! Şimdi ben size soruyorum: Diğer iki gruptan birine düşseydik durumumuz ne olurdu? Ya Finlandiya maçında çocukların bile yapmayacağı son topu kullanmadan fair-play öpüşmelerine ne demeli? Diğer maçlardaki şans topları çemberden geçmese, inanın bana, bugün tartıştığımız tek konu kenar yönetimin beceriksizliği ve yüzlerce kez milli olmuş deneyimli oyuncularımızın acemiliği olurdu. Hatice netice meselesi...
Neyse! Her şey o kadar da kötü değil. Millilerimizin bu turnuvadan “takım olarak” dönmüş olması sevindirici. Bence en büyük kazancımız da işte bu! 12 Dev Adam, Turgay - Tanjevic ikilisinin yarattığı olumsuz havadan kurtulmuş galiba. Ümitlerin ve gençlerin bu yıl kazandıkları başarılar ile bu havayı tek potada eritebilirsek ileriye umutla bakabiliriz.
Bakın ne demiş Fransa yenilgisinin ardından İspanya’nın yıldızı Gasol: “Fransa’yı küçümsemedik, sadece turnuvanın en kötü maçını oynadık. Yeterli konsatrasyonu sağlayamadık ve ribauntlarda kötüydük. Hangi maçınız son bilemezsiniz. Takımımla oynamayı seviyorum. Çok iyi bir jenerasyon geliyor.” İşte bu kadar basit! Biz de algı yönetimleriyle uğraşmak yerine, böyle uygar bir bakış açısıyla, bu Milli Takım ruhunu birleştirip, bizim şampiyon gençlerimize yol açmalıyız. İnanın bana:
Bizde de çok iyi bir jenerasyon geliyor...