Tempo… Falcao transferinin Galatasaray’a en büyük katkısı bu. Üstelik öngörülemez, dengesiz, tutarsız bir tempo da değil. Kalp atışı gibi hızlanıp yavaşlayabilen ama istikrarını kaybetmeyen bir tempo. Oyunu güzelleştiren, takımı bütünleştiren bir tempo. Ancak küçük bir pürüz, bir defans meselesi var hâlâ bu tabloda… Özgüven, bir defans oyuncusu için pozitif bir özelliktir evet. Ama “o ne özgüven o!” dedirten defans oyuncu sayısı iki olunca durumdaki “öz” kalkıyor… Güvenin sonuna da -sizlik geliyor... Tamamen rakip ekibi atağa boğma üzerine kurgulanmış 4-1-4-1’lik diziliş de bu nedenle aksamaya başlıyor. Zira Nzonzi, ortada tek başına kalıyor ve defans Kasımpaşa’nın 4-2-3-1 taktik dizilişe sahip kadrosunun 3 ve 1 kısmıyla daha 6. dakikadan itibaren sık sık burun buruna gelmek zorunda kalıyor. Genelde mecbur kalmadıkça 65’ten önce oyuncu değişikliği yapmayı sevmeyen G.Saray adına müdahale çok hızlı geliyor. 30. dakikada Lemina, daha formasını yeni terletmeye başlamışken yerini Ömer Bayram’a bırakıyor. Savunma sağlama alınınca G.Saray’ın oyundaki kontrolü de artıyor. Maçın başından beri denemelerde bulunan Falcao, 38’de Ömer’in asistiyle kendisinin G.Saray’daki, G.Saray’ın da bu maçtaki ilk golünü imzalıyor. Sarı-Kırmızılıların maç boyunca devam eden gol sayısını çoğaltma konusundaki ısrarlı çabası, bundan sonra da devam ediyor. Birçok net pozisyonu da var ancak Kasımpaşa kalecisi Fatih’in başarılı kurtarışlarına takılıyor.
Kasımpaşa’ya gelince; Quaresma’yla kuvvetlendirdiği atak gücünü son derece iyi kullanıyor. Buna ilerideki Hajradinovic’in hızı ve son vuruşları da eklenince Muslera’ya bu maçta epey iş düşüyor. Kasımpaşa’nın oyundan düşmemesi ve “kaderine razı” olmayı reddetmesi, G.Saray’ın hem gol bulmak için hem de kalesini korumak için epey koşturmasına yol açıyor. Ancak bu kez kararlı Sarı- Kırmızılılar… 4 haftanın üçüncüsü de yine cuma gününe denk gelen bu maçta kırmızı kartsız, itiş-kakışsız, tartışmasız ve stressiz ilk 3 puanını alıp hafta sonuna “hayırlı cumalar”la başlıyor…