Dersine hiç çalışmamış bir öğrencinin sınav kâğıdı ne kadar boşsa, Galatasaray’ın futbolu da o kadar boş! Hazırlıkların start aldığı 19 Haziran’dan bu yana oldukça değişen bir takımın, “Şiir gibi” oynamasını beklemek mümkün değil. Öte yandan tecrübesiz bir rakip karşısında; hem de seyircisi de varken, hiç olmazsa biraz çaba görmek istiyor insan, ama nafile!
Taktiksel olarak bir farkı yok Galatasaray’ın dizilişinin. Carole’ü sabit kalmış; Linnes, Maicon, Ahmet ile “güncellenmiş” dörtlü defans, Tolga ve Selçuk’la sağlama alınmış. Oyunu zenginleştirmesi gereken bu ikilinin tutukluğuna, Yasin ve Rodrigues’in yetersizliği, Sinan’ın yok hükmünde olması ekleniyor. Buna bir de Gomis’in “Yeni geldik şöyle kendimizi gösterelim” demek yerine sadece bir yer işgal etmekle yetinmesi bu kısır oyununun nedenleri. Rakibe gelince, heyecanlı, hırslı, tutkulu, inançlı... Yani Galatasaray’ın daha önce sahip olduğu ve şimdi nereye gittiğini bilmediğimiz tüm özelliklere sahip. Buna bir de disiplinli bir çalışma eklenmiş. Rakibin artıları eksileri ayıklanmış. Buna göre önlemler alınmış. Haa Galatasaray birazcık kendini gösterse tüm bunlar yeter mi? Yetmez! Ama Sarı-Kırmızılıların öyle bir derdi de niyeti de yok. Nitekim Ostersunds, 68’de, birbirine neredeyse “Siz kimdiniz acaba?” diye soran Galatasaray savunmasını rahatça geçip, Ghoddos ile golü buluyor. Yetmiyor, 90+2’de gollerin ikincisi de geliyor. Bitiş düdüğü Galatasaray taraftarı adına bir işkenceyi sonlandırıyor. Bu sınavda “boş kâğıt” veren Sarı-Kırmızılılar bir sonraki maçta turu geçebilir mi? Muhtemelen. Ama (evet, evet daha ilk maçtan söylüyorum!) bu sezon bu teknik direktörle biter mi? Cevabı daha geçen sezondan biliyoruz, değil mi?!