'Çocuk istismarı edebiyat olamaz…'

Sosyal Hizmetler Uzmanları Derneği 'Zümrüt Apartmanı' kitabıyla ilgili sorumluları göreve davet ederek şu açıklamayı yaptı;

"Söz konusu tartışmalarda çoğunlukla pedofili kavramı kullanılmakta oysa sorunun pedofili tanımını aşan bir boyutta olduğu görülmektedir. Anılan kitabın ilgili bölümünde doğrudan çocuk istismarının anlatıldığı, bunun suç olduğunun farkında olduğu anlaşılmaktadır.

Yani şahsın yaptığı kurgu, estetik ve edebi kaygının sınırlarını aşarak çocukların bedensel- ruhsal bütünlüğüne zarar veren bir suçu gerçek hayatta yaşanmış ya da yaşanması istenen bir şekilde örneklemesi bakımından öncelikle TCK kapsamına giren bir çocuk istismarı sucudur. Bu nedenle öncelikle ve acil olarak adli makamların devreye girmesi gerektiği açıktır. Çocukların bir suç nesnesi olarak kullanılması - ister buna edebiyat densin ister sanatsal kurgu densin - hiçbir şekilde kabul edilemez. Bu bir suçtur ve edebiyat kılıfı altında gizlenemez. Günümüzün en temel ve evrensel değeri olan çocuk hakları açısından, korunmaya muhtaç bir insan grubu olan çocukların bir suç nesnesi olarak kullanılması temel insanlık değerlerine bir saldırıdır. Çocuklar bütün evrensel değerler ve ilgili sözleşmelerde ‘öncelikli olarak korunması gerekenler’ olarak tarif edilmektedir.

Çocukların korunması ile tarih sahnesine çıkan bir meslek olarak sosyal hizmetin ve sosyal hizmet uzmanlarının böyle bir olay karşısında sessiz kalması düşünülemez. Bu olayın edebiyat kılığı altında hafifletilmesi de düşünülemez. Çocukların kurgu iddiasıyla dahi bir cinsel istismar nesnesi olarak kullanılması bizi dehşete düşürmüştür.

Düşünülen, kurgulanan ve kamuoyuyla pervasızca paylaşılan bir olgu aynı zamanda suça teşviktir, çocukluğun masumiyetine bir saldırıdır. Bunun bir yayınevi tarafından kitap olarak basılması ve yayıncıların bunun farkında olması, bunun satılıyor olması büyük bir aymazlık ve suça ortak olmak demektir. Biliyoruz ki çocukların korunması çok zordur; çünkü çocukların istismarı çok kolaydır ve her yer ‘suç mahali’ olabilmektedir. istismar evde, sokakta, işyerinde olabilmektedir. Herkes fail olabilmektedir; çocuğun yakını ya da yabancısı fark etmeyebiliyor. Kendi kendini savunması her zaman mümkün olmayan bu kadar savunmasız bir insan gurubunun korunması için herkese ama özellikle ilgili ve sorumlu makamlara görev düşmektedir. Bu olayda olduğu gibi yazara, yayıncısına, edebiyat çevrelerine ve örgütlerine ciddi görevler düşmektedir. Bu ve buna benzer yazıların edebiyatla olan bu sorunlu ilişkisi öncelikle edebiyat dünyası ve örgütlerince sorgulanmalıdır.

Çocukların koruması, günümüzde çok yaygın olduğu üzere olay ortaya çıktıktan sonra değil; esas olarak bu tür saldırılar gerçekleşmesin diye olaylar gerçekleşmeden yapılabilecek çalışmalarla mümkündür. Abdullah Şevki ve bu prototipe uygun kişilerin, çok azınlık olsalar bile çocukları istismarı normalleştirme potansiyeli taşıdıkları yönünde kamuoyu daha fazla bilinçlendirilmelidir. Bunun edebiyat değil, suç metinleri oldukları anlatılmalıdır. Çıkan tekil olaylalar mutlaka cezalandırılmalı ve edebiyat dünyasının kendi iç mantığı ile de mahkûm edilmelidir. 

Çocuklar bizim korumamız gereken toplum kesimlerinin en başında gelmektedir, çocukları korumak adına bu kadar hassas olmak gerekirken çocukların insanlık dışı ifadelerle kurgu adı altında bu şekilde kullanılmasının evrensel bir değer olan çocukluğun masumiyetine ağır bir saldırı olduğunu düşünüyor, bir kez daha sorumluları göreve davet ediyoruz."