Halkla Bütünleşmek

30 yıldır Türk kamuoyunun gündeminden terör hiç inmemiştir. Hele hele PKK terörü devletin de, hükümetlerin de, ülkenin de, halkımızın da baş konusu olmayı hep sürdürmektedir. “Üç şehit verdik, beş şehit verdik. Mayın tuzağı 9 şehit ve 2 yaralımıza neden oldu. Terör, taburu bastı, terör, jandarma karakolunu taradı, terör yol kesti, terör köyü sardı, yüzlerce, binlerce köylü ve binlerce mezra boşaltıldı. Köyde, kasabada, şehirde insan kalmadı. Terör bölgesinden kaçan insanlarımız batıda yeni şehirler kurdu. Terör baskınına uğrayan askerlerimiz devlet hastanelerine, askeri hastanelere, üniversite hastanelerine, GATA’ya kaldırıldı, mayınlı saldırı sonrası geniş çaplı operasyon başlatıldı, bölgeye özel harekât timi sevk edildi. Yetkililer, sorumlular, siyasetçiler, yüksek askeri makamlar terör baskınına ve katliamına karşı açıklamalarda bulundular. Terör lanetlendi, mitingler yapıldı. Şehitlerin cenaze törenlerine yüz binler katıldı. Yüksek generaller ve yüksek siyasetçiler cenaze namazında bulundular” gibi haberler, hemen hemen her gün, medyamızda, irili ufaklı gazete, radyo ve televizyonlarımızda yayımlanmaktadır.

Bu haberlerde verilen, acı ve derin haberleri lanetlemeyen yok. Askerimiz ve emniyet görevlilerimiz al bayraklı tabutlarla uğurlanırken, sivil halkımızdan şehit olanlar, halkın yapmış olduğu törenlerle habire defnedilmektedir. Bitip tükenmeyen terör yüzünden, otuz binleri aşan yurttaşımızın şehitliği, on binlerce insanımızın malul kalması, trilyonları, katrilyonları aşan maddi zayiatımız nelere varmıştır. Bilmek, anlamak mümkün değildir.

Bu terörden ülkede güdülen bu siyaset ve bu yolla kurtulmak mümkün değildir. İspanya, İtalya, Fransa, İngiltere ve İrlanda’da yaşanan ve yıllar süren terörden bu devletler nasıl kurtulmuşsa, süratle aynı yol izlenmelidir. Terörün muhatabı olarak sadece asker gösterilmemelidir. Terörün muhatabı ülkenin yöneticileridir, hükümetleridir, devlettir. Oturulup devletin ülkesiyle, yöneticileriyle, siyasetçileriyle, askeriyesiyle, emniyet kuvvetleriyle çok ciddi, disiplinli inanılır bir işbirliği yapılmalıdır. Keza, asla ve kata komşu ülke, dost ülke, kardeş ülke, müttefik ülke, NATO’su, CENTO’su, Birleşmiş Milletler’i gibi yabancı ülke ve kuruluşlardan, anlaşmalardan hiç medet ummaksızın olay bütünüyle devletimiz ve milletimiz tarafından üstlenilmelidir. Kararlılığımızı ortaya koymalı ve hiç dışardan medet ummamalı ve beklememeliyiz.