İçerideki babaya mektup... Gurur duyuyorum

Sevgili baba,

Etrafta arkadaşlarımı görüyorum bazen, babaları yanlarındayken... Sonra sen geliyorsun aklıma. Zor günler yaşıyoruz hepimiz, biliyorum. Daha sonra yaşadığımız bugünlerin sadece geçici olduğunu, beraber yaşayacak bir sürü günümüz olacağını düşünüyorum. Bu da bana moral ve mutluluk veriyor. Okullar kapandı, karnemi aldım. Konservatuvar sınavına girdim, 90 alarak mezun oldum. Hayatımda bir kere yaşayacağım anlar yaşadım. İçimde büyüyen sevincimi senle paylaşmak istedim, ama sen yoktun işte. Hiç ayrılmak istemeden ayrı bırakıldık birbirimizden. Elbette üzülüyorum, fakat ileride birbirimizle paylaşacağımız daha bir sürü anıya sahip olacağımızı düşünüyorum. Bu karanlık günlerin geçeceğinden, keyifli zamanların bizi beklediğinden eminim. Okul zamanlarında senin özlemini çok çektim. Bildiğin üzere haftada sadece bir kere, bir saat cam arkasından telefonla görüşme imkânımız olsa da sınav tarihlerim ile görüş günlerimiz çakışınca seni ziyarete gelemedim. İki ayda bir olan ve sadece bir saat süren açık görüşlerimize gelmek içinse okuldaki sınavlara girmedim. Zaten seni çok özlüyorum. Bir de hiçbir suçunuz olmadan senin ve arkadaşlarının 9 ay boyunca o güneş ışığı girmeyen koğuşlarda tutulmasına tahammül edemiyorum. Bir yandan da gurur duyuyorum sizlerle. Ülkemizdeki basın özgürlüğü için kendinizi feda ediyor, yapılan haksızlıklara, adaletsizliklere cesurca göğüs geriyorsunuz. Merak ediyor, kendi kendime soruyorum bazen. Eskiden fazladan haftada bir öğrenci görüşleri de varmış, fakat OHAL nedeniyle kaldırılmış. Biz, çocuklarınızın suçu ne? Bizi niye babalarımızdan ayrı tutuyorlar?

Oğlun Ali