Sidar Baki’den ‘Hiçbir Yer’...

Tuvallerinde içinde bulunduğu ortam ve koşullarla olan etkileşimini dile getirme çabası içinde olan sanatçı, konularının öğretmen olduktan sonra karşılaştığı olaylarla şekillendiğini belirtiyor. Baki, “Görev yaptığım bölgedeki koşullar, olaylar ve dünyanın pek çok yerinde yaşanan sıkıntılar ve tüm bunlardan en çok etkilenen çocuklar ile öğrencilerim olan çocukların resimlerimde rolü çok büyük oldu. Onlar benim hayatıma karıştıkça resimlerime dahil oldular. Özellikle öğrencilerimi resim yaparken izlemek, heyecanlarına ortak olmak, kısıtlı imkânları, ellerinden alınan oyun mekânları, betonlaşma, bozulma ama yine de buna direnen bir çocuk olma halinin beni derinden etkilediğini söyleyebilirim. Çocukların resim yapmaya odaklanan enerjilerini ve yarattıklarını seyrederken gözlerindeki neşeyi görmek hayranlık uyandırıcıydı. Üstelik bunu mekândan bağımsız yapıyorlardı. Kirlenen dış dünya; güven vermeyen, bazen kasvetli bazen tehlikelere açık metruk mekânlar olarak resme dahil oldu. Bu tekinsiz mekânlara aldırış etmeyen çocuklar tüm saflıklarıyla oyunlarını oynuyor, resimlerini yapmaya devam ediyorlardı, belki de o mekânlara sığınıyorlardı. Hareket, iş ve her türlü devinimin olduğu bu mekânlar resimde yerini derin bir sessizliğe bırakıyor, resim her yerin ve hiçbir yerin resmine dönüşüyordu” diyor. l Kültür Servisi