Tatlı yiyeceklere düşkünlük kalıtsal

Bir insanın tatlıyı sevip sevmediği genlerine bağlı. Amerikalı bilim insanlarının araştırmalarına göre, en önemli gen GLUT2. Bu genin belli başlı bir varyantını taşıyan kişiler daha fazla şeker ve tatlı yiyor. Glikoz taşıyıcısı tip 2’nin kısaltılmışı olan GLUT2, pankreasta, karaciğerde, ince bağırsakta, böbreklerde ve beyinde etkin. Yapı planı kalıtımda yer alan bir gen ürünü olan taşıyıcı kandaki glikozun hücrelere aktarılmasından sorumlu.

Şekerin özellikle beyindeki hücrelere ne çok az ne de çok fazla aktarılmaması önemli. Bu yüzden GLUT2’nin şeker alımı için bir tür sensör işlevine sahip olduğu tahmin ediliyordu ve GLUT2 işlevindeki bozukluklar diyabet riskine işaret edebilirdi. Bilim insanları bu tahmini kontrol etmek için beden kitle indeksi yüksek olan ve diyabet başlangıcı bulunan yaşlı insanlar ve zayıf ve genç insanlardaki iki GLUT2 varyantını karşılaştırmışlar. İki grupta da bildik GLUT2 varyantı bulunurken, katılımcıların yüzde 20’sinde GLUT2’nin değişime uğramış türü bulunuyordu. Tam da bu katılımcılar daha fazla şeker ve şekerli yiyecekler tüketiyor.

İki grup için de geçerli olan bu sonucun yaş veya beden ağırlığıyla hiçbir ilgisi yok. Beyindeki şeker taşıyıcısı, açlık hissini kontrol eden ve yiyecek alımını ayarlayan merkezlerde üretilmekte. Değişime uğrayan GLUT2 yani daha az şeker taşıyan ve şeker alımını daha duyarlı gösteren varyant, bazı insanların niçin daha fazla tatlıya ihtiyaç duyduklarını açıklamakta. Bilim insanları “dur sinyalini” yapay olarak çalıştırmayı başarırlarsa, şişmanlığı önleyebilecek çözümler üretebileceklerini sanıyorlar.