Hindistan Başbakanı Narendra Modi’nin yönetiminin uygulamaları da 2014’ten bu yana bu savı doğruluyor.

Dinci, milliyetçi, ırkçı

Modi, 20 Temmuz’da, dinci ve milliyetçi Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS) hareketinin militanlarından oluşan bir güruhun, 1992’de de yıktığı 400 yıllık caminin arazisi üzerine, Savaş Tanrısı Rama’ya adanmış yeni bir Hindu tapınağının temelini attı. Bu haberi okurken gözümün önüne, Ayasofya’nın camiye dönüştürülmesi, “kılıçlı hutbe” imajı geldi.

Modi, geçen hafta “Bağımsızlık Günü” kutlamalarında yaptığı konuşmada, Hindistan’ın bağımsızlığını kazanmasında, bağımsız Hindistan’ın inşa sürecinde belirleyici rol oynayan Gandi ve Nehru’nun adı geçmiyordu. Onun yerine Modi, yüzyıllardır süregelen bir bağımsızlık mücadelesinden, bu mücadelede verilen şehitlerden söz etti; konuşmasında Hindistan’ın, ırksal zeminden yeniden arındırılmasını, erkeklerinin “erkekliğinin” yeniden canlandırılmasını savunan Aurobindo Ghose’yi (1872-1950) bir siyasetçi şair, Guru ve “devrimci manevi canlanmanın öncülerinden” biri olarak andı. Modi döneminde “Hindistan’ın, tecavüz olaylarında adeta dünyanın başkenti konumuna yükselmiş” olması ile bu hayranlık arasında bir ilgi olsa gerek.

‘Yeni Hindistan’

Modi, o konuşmayı yaparken aynı zamanda, modern Hindistan’ın en uzun süre yönetimde kalan siyasetçisi oluyordu. Demir-çelik otomotiv devi Tata’nın sosyal bilimler enstitüsünden Prof. Aswani Kumar, The Hindu gazetesine verdiği demeçte, Modi’yi “RSS’nin yüzyıllık varlığının ürünü” ve “kaderin hediyesi çocuk” olarak tanımlıyordu.

Gerçekten de 1928 yılında doğan Hindu dinci dayanışma örgütü RSS içinde yetişen Modi, yine bu örgüt üyelerinin kurduğu Bharatiya Jenata Partisi’nin (BJP) lideri. RSS, ilk kurulduğundan bu yana, dini okullar, dayanışma ve yardım kurumları, spor kulüpleri aracılığıyla Hindu dinini ve kültürünü, Hinduizmi güçlendirme ideolojisi, Hindutvayı yaymayı amaçlıyor. RSS, bu özellikleriyle İhvan ve Hizmet hareketlerine benziyor. RSS dinci (Hinduizm), milliyetçi ırkçı (kast sistemini savunuyor, başta Müslümanlar olmak üzere dini, etnik azınlıkları hedef alıyor) özellikler sergiliyor. Geçen yılın sonunda gündeme gelen yeni vatandaşlık ve nüfus kayıt yasaları Müslümanları dışlamayı amaçlıyor.

Modi ile birlikte iktidara gelen siyasi kadro, 1950’lerden bu yana, Nehru’nun modern, seküler projesine düşman, onun kurduğu devleti ve toplum düzenini, dinci ve ırkçı (Hindu) temelde değiştirmeyi amaçlayan RSS entelijansiyasından oluşuyor.

Bugün gelinen noktada, Hindutva hareketinin ideolojisi, RSS militanlarının uyguladığı şiddetle de beslenerek Hindistan’da egemen olmuş durumda. Bu dinci, milliyetçi, ırkçı düşünceyi ya da hükümeti eleştirenler, sık sık bu militanların şiddet eylemlerine maruz kalıyor, kamuoyu önünde özür dilemeye zorlanıyorlar. Hinduizmi aşağıladığı iddiasıyla linç edilenler bile oluyor.

Bu “Yeni Hindistan”da medyayı da ele geçiren Modi yönetiminin, Hindutva hareketinin bir diğer özelliği akılcılığın ve bilimin yerine sık sık inancın ve itikadın öne çıkarılmasıdır. Hindistan Bilimler Akademisi bile bu yeni söylemden kendini kurtaramıyor. Modi, rahatlıkla “atalarımız genetik bilimine tamamen vâkıftılar” gibi laflar edebiliyor.

Gandi, Nehru ve Kongre Partisi’nin çokkültürlü, çok etnik gruplu Hindistan projesine, büyük sermaye karşısında göreli bağımsızlığını korumayı bir onur meselesi yapan tutumuna karşın “Yeni Hindistan” birleştirici değil, azınlıkları, özellikle de Müslümanları hedef alan bir kutuplaştırma politikası izliyor. Modi yönetimi ve büyük sermaye ilişkilerine gelince, durum adeta etle tırnak gibi.

Modi ve BJP’nin amacı, muhalefeti tamamen işlevsizleştirmek (opposition-mukt Bharat). BJP hükümetinin adalet bakanı, 2019 seçimleri öncesinde, “Kazanırsak 50 yıl kimse bizi yerimizden kıpırdatamaz” diyormuş. Cambridge Üniversitesi’nden Prof. Shruti Kapila da geçen hafta Financial Times’taki yorumunda, “muhalefetin caminin toprağına, tapınak temeli atılmasını hararetle alkışlamasından” hareketle, “Modi muhalefeti imha etti; liderlerinin en ihtiraslıları şimdi BJP’ye geçmeyi planlıyorlar” diyordu.