'Havaya girmeyin'

Rövanş için umutlu skordu bu. Camia kenetlendi, malzemecisinden teknik kadrosuna, futbolcusundan taraftarına kadar... Atatürk Olimpiyat Stadı’nda uzun bir aradan sonra seyirci patlaması yaşandı. Böyle taraftara şapka çıkarılır. Siyah - Beyazlı kafile stada geldi, Demba Ba ve Opare gibi yabancılar tribünleri gösterip “Muhteşem” diye soyunma odasına döndü. Büyük heyecan başladı. Futbolcular formalarını giyiyordu. Teknik Direktör Bilic, taktiksel işlerini tamamlamıştı, sadece oyuncularından bir, iki sorunun yanıtını duymak isteyecekti. İlk sorusu “İnanıyor musunuz?” oldu. Yanıt “İnanıyoruz” diye geldi. Bir daha sordu: “Başaracak mıyız?” Hep bir ağızdan “Başaracağız hocam” yanıtı çıktı. Herkes birbirine sıkı sıkı sarıldı, sahaya çıktıklarında o seyirci korosu yok muydu; tek kelimeyle anlatılmaz yaşanırdı. Seyirci süper doping oldu. Beşiktaş maça iyi başladı, ama temkinliydi. Atsa dahi gol yememesi gerekiyordu. Bu durumda işleri zorlaşacaktı. Bilic, oyunu iyi kurmuştu, Sosa - Tolgay deşikliği çok yerindeydi. Tolgay girer girmez kaleyi denedi olmadı, sonra bir daha vurdu top ağlarla buluştu. Muhteşem bir gol attı Tolgay. Demba Ba’nın direkten dönen son dakika vuruşu gol olsa işlem tamam. O an için tribünlerin, futbolcuların, taraftarların, kulübenin yıkıldığı andı diyebiliriz. Moraller bozulmuş olsa da bu fazla sürmedi. Sürmemesi gerekiyordu. Liverpool kapanmıştı. Neredeyse “Çanakkale geçilmez” yapıyordu. Beşiktaş hep üzerine üzerine gitti. Hem de defalarca... Yine kaçan birkaç net pozisyon...

7 GÖNÜLLÜ PENALTICI

Uzatma dengeyi bozmadı, sıra geldi penaltılara... Bu durumlarda bazı futbolcular vardır penaltı atmaktan kaçarlar. Tam 7 futbolcu hocasının yanına gelerek penaltı atmak istediğini söyledi. Bu süper bir şey. Beşiktaş bütün penaltıları gole çevirdi, Liverpool son penaltıyı dışarıya attı. Coşku görülmeye değerdi. Futbolcular, taraftarlar, teknik kadro sevinç yumağı oluşturmuşlardı. Sevinç gözyaşları dökenler vardı. Yıkılıyordu Olimpiyat Stadı... Bu başarı öyle sıradan bir başarı değil. Beşiktaş takımının medya sorumlusu Coşkun Gülbahar buralara gelmeden önce bizimle çalışıyordu. İyi bir arkadaş, iyi dostumuzdur. Baktım her anı fotoğraf çekerek ölümsüzleştiriyor. O da keyifliydi. Coşkun’un yerinde kim olsa aynı keyfi yaşar. Bu bir ekip işidir. Kazanılan başarıda doktor da aşçı da tesis çalışanları da pay sahibidir.