Ezya arşipelini etkisi altına yüksek seçim basıncının müsebbibi Bitania müstebiti Mukteber Sisikovski, halkın öfkesiyle yapmak zorunda kaldığı seçimleri sahada kaybetse masada kazanacağı düzeneği kurmuştu. Ama Bitanlar ayaklanır, hile hurda ortaya çıkar diye de önlem alıyordu. 

Yolsuzluk ganimetini Makronezya müstebiti Valdemir Potin’e emanet etmiş, yiyici aşiretini müttefik despotluklara dağıtmıştı. Oğlu Beşteber, gelini Salamura ve yavruları Lakerda ile Atun’u elbette ata dedeleri Muktedir Makropiç’in sarayına yollarken yanlarına torunların pek sevdiği dev kertenkelesi Muko’yu da katmıştı. 

Ama emanetçi dünür Muktedir Makropiç, torun tosun neyse de normal bir kertenkelenin yüz kat büyüklüğündeki Muko’dan hiç hoşlanmadı. “Ne yer bu” sorusuna “Sinek” yanıtı alınca aklına parlak bir fikir geldi. Hayvanı, eski uşağı Yelloz Yelizov’u muhtar atadığı köye gönderdi. Köylü Mikronlar nasılsa sinek avlıyorlardı, dev kertenkeleyi de beslerlerdi. 

Ancak Muko, doymak bilmiyordu. Köylüler bir süre sonra hayvana sinek ölüsü taşımaktan bitap düştüler. Muhtar Yelloz Yelizov’a gidip köyü Muko’dan kurtarmasını istediler. Yelizov düşündü taşındı, “Hep birlikte Ulu Çoban’a gidelim, kertenkeleyi geri alması için yalvaralım” dedi. Köylüler kabul etti. Yelloz muhtarın ardına takılan ahali, iki saatlik mesafedeki Betonit Saray’a doğru yola çıktı. 

Saray kapısına varan Yelizov, arkasına dönüp baktığında ne görsün? Tüm köylüler tabanları yağlamış, ardında kimse kalmamış; onun kaçarı da yok, gelişini gören Ulu Çoban pencereden el sallıyor!

Zavallı Yelloz, çaresizdi. Dönüşü olmayan yolda süklüm püklüm ilerleyip Muktedir Makropiç’in huzuruna çıktı.

Ulu Çoban, elini eteğini öptürüp sordu: “Hayrola Yelloz Yoldaş, hangi rüzgâr attı seni buralara?”

Yelloz Yelizov’un dili damağı kurumuş, baklayı ağzından çıkaramıyordu. Ezildi, büzüldü ve haykırdı:

“Ulu Çobanım bizim köylü Muko’yu pek sevdi, çiftleşip mutlu olsun, azman kertenkele soyu tükenmesin diyor; tensip buyurursanız bir de dişisinden istiyor!”