Derin su korkusu anlamına gelen talassofobi, denizin altındaki bilinmezlikten duyulan yoğun kaygıyla kendini gösteren bir fobi türüdür. Sadece denize girmek değil, bazen bir okyanus fotoğrafına bakmak bile kişide panik, nefes darlığı ya da çarpıntı gibi belirtiler yaratabilir.
TALASSOFOBİNİN BELİRTİLERİ
Talassofobi genellikle çocukluk veya ergenlik döneminde başlasa da, bazı kişilerde yetişkinlikte de ortaya çıkabilir.
Uzmanlara göre bu fobinin başlıca belirtileri şunlardır:
Derin veya karanlık su gördüğünde panik ya da kaygı hissetmek
Deniz, göl veya havuzda boğulma korkusuyla suya yaklaşamamak
Okyanus, gemi ya da su altı görüntülerine karşı bedensel tepkiler (terleme, titreme, mide bulantısı)
Kabuslar veya sürekli boğulma senaryoları kurmak
Tatillerde deniz kenarına gitmekten kaçınmak
Bu belirtiler sıklaşmaya başladığında, durum yalnızca “deniz sevmemek” olmaktan çıkar; bir anksiyete bozukluğu haline gelebilir.
NEDEN OLUŞUR?
Talassofobinin nedenleri kişiden kişiye değişir.
Geçmişte yaşanan boğulma, gemi kazası veya travmatik bir deneyim,
Derinlik korkusu (batma hissi),
Popüler kültürdeki korkutucu deniz sahneleri (örneğin “Jaws” gibi filmler)
gibi etkenler, bu fobinin oluşmasında etkili olabilir.
TALASSOFOBİYLE BAŞ ETMENİN YOLLARI
İyi haber şu ki, talassofobi tedavi edilebilir bir rahatsızlıktır. İşte uzmanların önerdiği bazı yollar:
Kademeli Maruz Kalma: Önce deniz fotoğraflarına bakmak, ardından deniz kenarında kısa yürüyüşler yapmak gibi küçük adımlarla korkuyu hafifletmek.
Nefes Egzersizleri: Panik anında derin nefes alıp verme teknikleri, kalp atışını ve kaygıyı azaltır.
Bilişsel Davranışçı Terapi (BDT): Uzman eşliğinde yapılan bu terapi yöntemi, korkunun mantıksız yönlerini tanımayı ve yeniden çerçevelemeyi öğretir.
Sanal Gerçeklik Terapileri: Modern psikolojide, kişinin sanal bir ortamda güvenli şekilde suyla temas etmesi sağlanarak korku azaltılabiliyor.
Kendi Temponuza Saygı Duyun: Fobilerle mücadele, yarış değil süreçtir. Zorlamadan, adım adım ilerlemek en etkili yöntemdir.
