Belki çok klasikleşmiş bir laf ama, final gibi maç tanımı Samsunspor-Galatasaray randevusu için biçilmiş kaftan.

Daha doğrusu ligin boyu kısaldıkça her maç final. Çünkü, şampiyonluktaki ‘tek’ rakip Fenerbahçe ile müthiş bir rekabet var. Eğer, Gordion’un düğümü gibi duran lig denklemini mayıs ayındaki Galatasaray-Fenerbahçe derbisinde çözmek istiyorsa Sarı-Kırmızılılar her maçı kazanmalılar.

İşte Samsun maçının da bir bölümü bu havada oynandı; ilk dakikalardaki iştah ve Nelsson’un kafa golü isteğin, arzunun tezahürüydü, ki vites de küçültmediler Barış’la maçı bir anlamda kontrole aldılar. Barış’ın golü takip-güç-akıl üçlemesinin eseriydi. Elbette Kerem ve Mertens’in top kayıpları da gözden kaçmadı ilk 45’te. 

2. yarının başlarında yükün Muslera’ya binmesi ve inanılmaz kurtarışları ilk yarıdaki o görüntünün kaybolması anlamına geliyordu. Sanchez de bu kez güven vermedi. Kerem-Mertens çıktıktan sonra amaç süreyi eksiltmekti. Oyuncu değişiklikleri ile biraz geriye yaslanınca altın değerinde 3 puan 19 Mayıs Stadı’nda haneye yazıldı. Ancak 2. yarıdaki görüntü ill yarım saatteki oyunla ters orantılıydı.

Hakem Numanoğlu VAR ile uyumsuzdu, Kaan Ayhan’a yapılan faulde kartını, Icardi’nin çekildiği pozisyonda penaltı yorumunu unuttu.