Ülkelerin kurucuları, kurtarıcıları, büyük yöneticileri vardır.
Yaşamda oldukları sürede onlara lider denir.
Yaşamdan ayrıldıktan sonra manevi lidere dönüşürler.
Bu kez anılarıyla, fikirleriyle, yol gösterici örnek davranışlarıyla gelecek kuşakların yolunu aydınlatırlar.
Ülkemizin manevi lideri Mustafa Kemal Atatürk’tür.
Çünkü ölümü değil yaşamı yüceltmiştir.
Sadece fikirleriyle ve eylemleriyle değil yaşamıyla da giyim kuşamıyla dans ederken, yüzerken, yiyip içerken, çocuk severken, çocukça eğlenirken ve okuduğu binlerce kitapla, hayatın nasıl yaşanmaya değer olacağını bilinçli olarak örneklemiş, yurttaşlarına göstermiştir.
Manevi lider olan yazarlar, sanatçıları düşün insanları da vardır.
Sevdiğim, tanıdığım, hayranlık duyduğum bu kişiler arasında da bence manevi liderimiz olmaya en yakışanı, fikirlerinin yanı sıra son nefesine kadar bu ülkenin insanları mutlu olsun diye canını dişine takarcasına çalışıp üreten, gözü pek öncü eylemleriyle örnek olan, yokluğunu en büyük özlemle duyumsadığım Aziz Nesin’dir.
***
Benim için manevi lider, ister siyasal yönetici, ister yazar ya da herhangi bir başka düşünür olsun, yaşamın nasıl daha yaşanılır olabileceğini, nasıl daha adil ve yaşanılır bir dünyaya ulaşılabileceğini anlatan, tartışan, düşüncelerinin yanı sıra eylemleriyle de örnekleyen kişidir.
Bir din adamından manevi lider, hele bir ülkenin manevi lideri olabilir mi?
Dinler, yapıları gereği, inanç sistemleridir.
Değişime kapalıdırlar.
Din adamları mensup oldukları dinin değişmez kurallarını öğretmek ve yaygınlaştırmakla görevlidirler.
Her dinin kuşkusuz yaşama dönük ahlak kuralları vardır.
Bunlar genellikle birbirinden türemiş ahlaki, insani öğütlerdir.
Fakat dinler aynı zamanda ve genellikle sabretmeyi, bir başka yaşama hazırlanmayı da öğütlerler.
Bir din adamı, kendisiyle tutarlıysa bu iki ödevi birbirinden ayıramaz.
Ayıracak olursa, salt bu dünyaya ilişkin ahlak kurallarını öğütlemekle sınırlı kalırsa din adamı vasfını kaybeder. Zaten sadece bununla da manevi lider olunamaz.
Birisi bir din adamı için “Manevi liderim, manevi liderimiz” diyorsa onu bu dünyasıyla, öteki dünyasıyla düşünerek söylemektedir.
Herkes kişisel olarak kendine manevi lider seçme hakkına sahiptir.
Fakat hiç kimse bir din adamını ülkesinin manevi lideri ilan edemez.
Öteki dünyacılık, ahretçilik, İslamdan çok önce de bilinen bir kavramdır. Bir inanç konusudur. İnanır ya da inanmazsınız. Fakat dünya görüşünün temelini ister istemez “ahret” oluşturan, öğütleri ister istemez bu inanç ya da kavramda temellenecek kişi, yaşadığımız dünyada bir ülkenin manevi lideri olarak ilan edilemez.
Türkiye’nin manevi liderleri, en başta ve tartışmasız Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere, yaşamları pahasına bu ülke insanının çağdaş, adil bir yaşama ulaşması, Türkiye’nin dünya ülkeleri arasında seçkin bir yere sahip olması, Türkçemizin dünya dilleri arasında kendine yaraşır bir güzellikle ışıldaması için yeteneklerini ve bütün ömürlerini sevgiyle, özveriyle, hiçbir ödül ve unvan beklemeksizin sunanlarıdır.
