Mutlaka duymuşsunuzdur, “süperstarımız” Ajda Pekkan son konserinde Devlet Bakanı ve Başmüzakereci Egemen Bağış’a övgülerde bulundu: “Her zaman sanat ve sanatçının yanında oluyorsunuz. Ülkemizin önünü açıyorsunuz. İyi ki varsınız. Sizin için canımızı vermeye hazırız…”

Bakıyorum gazetelerin yazar köşeleri, sosyal paylaşım siteleri Ajda’ya yönelik eleştirilerle dolu. Bu, büyük bir haksızlık, diye düşünüyorum. Biliyorum, şaşırdınız. Şaşırmayın, çünkü Ajda doğru söylüyor, Egemen Bağış gerçekten de her zaman ve her yerde sanatın, sanatçının yanında olan bir devlet adamıdır. Karslı bir arkadaşım anlattı; Mehmet Aksoy’un İnsanlık Anıtı’nın kafasının kesildiği günün gecesi onu kesik başın yanında çömelmiş durumda görmüş. Sayın Bakan bir yandan taş başı okşuyor, bir yandan da alnını kesik başın yanaklarına sürtüyormuş. “Gerçekten o muydu?” diye sordum arkadaşıma, “tam göremedim ama sanırsam oydu” dedi.

Herhalde Ajda da bunu duymuş, konserde karşısında onu görünce duygularını gemleyememiş olmalı. Bakarsınız bir şarkı bile bağışlar Bay Bağış’a. Vefalı kadındır.

***

Egemen Bağış, dün “twitter”da “Şile neden Hollywood olmasın? Yabancı film yapımcıları burada platolar kurabilir. Bunun için yapımcılara teşvik verilmeli” diyordu. Tabii, “Niçin yabancı yapımcılar” diye sorabilirsiniz. Kendisi Siirt doğumlu olmakla birlikte ruhen Amerikalıdır. Uzun yıllar ABD’de yaşamıştır. Yüksek lisansını “The Baruch College of The City University of New York”ta yapmış, iki dönem üst üste New York’taki “Türk-Amerikan Dernekleri Federasyonu”nun başkanlık görevini yürütmüştür.

İngilizcesi iyidir, genellikle Anglo-Sakson müzik gruplarının konserlerini izler. Son U2 konserinde yuhalanmasının Ajda’yı çok üzdüğü, içini parçaladığı, Bağış’ın da bu nedenle “Bak, yıkılmadım, ayaktayım!” babında o konsere gittiği söylenmektedir.

Yoksa bir okul konserinde ne işi vardır koca Devlet Bakanı’nın, hem de seçimlere şunun şuracığında 14 gün kalmışken?

Yukarıda “vefalı kadındır” dedim. Öyledir. Neredeyse 50 yıl önceden, Ses dergisine kapak olduğu, yabancı popüler şarkılar söylediği yıllardan tanırım Ajda’yı. Mahallemizin kızıydı. Anne babası ayrılınca o da kardeşi Semiramis ile birlikte halasının, babası rahmetli Rıdvan Bey’in kız kardeşinin yanına taşınmıştı. Babası Deniz Kuvvetleri’nden albay rütbesiyle ayrılmış, Denizyolları Liman İdaresi’nde enspektör olarak çalışıyordu o zamanlar. Mütevazı bir hayatları vardı.

Önce sinema filmleri, sonra yabancı dillerden uyarlama şarkılar, gece kulüpleri, konserler, sahne ışıkları, ışıltılı hayat iki kardeşin de gözlerini kamaştırdı. Gece kulüplerinde kendilerini en ön masalarda izleyenlerin yaşadıkları hayatlara özendiler. O hayatları hedefleştirdiler.

Ulaştılar da.

Sonrasını biliyoruz; iki kardeşin de hayatları, tırmandıkları merdivenler en ince ayrıntılarına kadar magazin basını tarafından kazındı meraklı kamuoyunun belleğine. Ajda’yı en son 1970 yılında görmüştüm. Tüm şarkıcılar, futbolcular, “ünlüler” gibi o da merak/ilgi alanımda değildi artık.

***

Sırnaşıklığı şaşırttı beni. Hayatta amaçladığı hemen hiçbir hedefi ıskalamamış, başarılı bir ses sanatçısı, konseri sırasında iktidar sahibi bir politikacıya “Sizin için canımızı vermeye hazırız” derse buna ne ad verilir?

Yanıtı siz değerli okurlarıma bırakıyorum.

Can tabii ki onun, dilediğine verir. İyi ama bunu niçin çoğullaştırıyor? “-mızı” ekiyle kastettiği ses sanatçıları kimlerdir? Egemen Bağış onları toplu intihara yöneltecek önemde ne yapmış olabilir?

Egemen Bağış, Ajda’nın sözlerini duyduğunda nasıl tepki vermiştir? “Aman yapma” mı, yoksa “hepinizin canı bana feda olsun” mu demiştir?

Sanırım, bu soruların yanıtları açık kalacak.