Mikronezya’nın Merkez Pastanesi’ndeki müdürlük makamı yalama olmuş, tüm yalakalar bir bir denenip kovulmuş, kakao kıtlığına eklenen “atanabilir yalaka müdür” kıtlığı, krize tüy dikmişti. 

Yalaka aday yokluğunda çaresiz, dürüstlüğüyle tanınan bir orta yolcu bulundu. Halim selim bir adamdı, başlangıçta krizi düzeltir gibi bile oldu. Zimbawe’deki yolsuz şube müdürünü işten attı, kendisi gibi halim selim birini buldu, merkeze kakao sevkıyatını azar azar artırmaya başladı. 

Başarısının sırrını soranlara, “Üçlü doğrulama, Mirim!” diyordu, “Üçlü doğrulama…”

Üçlü doğrulama yöntemiyle onu dedi, bunu dedi, şunu yaptı, bunu yedi türünden söylentileri kesmiş, dedikoduların kakao piyasasına verdiği zararı önlemişti.

Tabii halim selim müdürün bir de yardımcısı vardı. İşte bu yardımcı, bir gün soluk soluğa makamına girdi:

“Müdürüm, hakkınızda bir şey duydum!”

Müdür, “Ne duyduğunu söylemeden önce üçlü doğrulama testinden geçirmelisin!” dedi. “Birinci doğrulama, GERÇEKLİK’tir. Hakkımda duyduğun şeyin, gerçekliğinden kesinlikle emin misin?”

Yardımcısı kafasını kaşıdı: “Şey, söylüyorlar ama… emin değilim tabii.”

Müdür, “İkinci doğrulama, İYİLİK’tir” dedi. “Söyleyeceğin şeyin bana iyiliği dokunacak mı?”

Yardımcı boynunu büktü, “Pek sayılmaz...”

“Demek ki duyduğun gerçek değil, söylemen de iyilik  değil. Peki, üçüncü doğrulamaya geçelim: Söyleyeceğin sözün bana YARARI olacak mı?”

Yardımcısı ezilip büzüldü, “Eh, şey, bilmem ki... Galiba hayır” dedi. 

Müdür, yaptığı sınavdan hoşnut, arkasına yaslandı.

“Demek ki bana kötü bir haber vereceksin, üstelik işime yaramayacak ve gerçek olduğundan da emin değilsin. Böyle bir durumda susmak daha iyi olmaz mı?”

Dersini alan yardımcı müdür, süklüm püklüm dışarı çıktı. 

Ertesi gün işine son verilen halim selim müdür, kesinlikle haklıydı.  “Üçlü doğrulama” takıntısı yüzünden kovulacağını yardımcısından bir gün önce duysa ne olurdu, duymasa ne olur...