GELMİŞ,

- Memleket kötüye gidiyor, bir şeyler yapmamız lazım, diyor; partinize üye olmaya geldim. Partide bir sevinç, telaşlı bir koşuşma; galiba büyüyoruz, yurtseverler bilinçlenmeye başladı.
- Hemen kaydını yapın, bilmem ne ilçesine 1 numaralı üyemiz olarak.
- Böyle mi başlatacaksınız, daha iyi bir kayıt yapamaz mısınız?
- Öyle yanlış olur, hiç siyaset deneyiminiz yok, önce sizin gibi başvurmuş birkaç arkadaş daha var, onlarla bir araya gelip bilmem ne ilçesini kurun, sonrası kendiliğinden gelir, yükselirsiniz.
- Peki, platform, oluşum, cephe falan gibi bir şey kurup öyle başlasak?
- Yok, öyle olmaz, kanunda yeri yok; öyle başlayıp zora gelince pırrr diye gidiverenler çok oldu. Siyaset kararlılık ve süreklilik ister. Her şeyden önce doğru dürüst örgütlenme gerek.

Sanki gizli örgüt kuracakmış gibi siyasete başlamak isteyenler de var. Utanıyorlar mı acaba, ayıp, kirli bir şey yapmaktalarmış gibi, “kötüye gidiyor” dedikleri memleketi kurtarmak uğruna ilk adımı atarken bunca utangaçlık, çekingenlik neden?

Belki siyasetin yasayla yasaklandığı, çünkü partizanlığın, kayırmacılığın kol gezdiği, “senden, benden, ondan” kavgalarının yapıldığı bir ortamda kamu hizmetine girmek isteyenlerin bu ölçüde ürkütülmüş olması, bunca kuşkuyla işe alınması doğru mu? Kamu hizmetinde nasıl nesnel davranılacağını bilemeyenlerin, o hizmetin etiğine uyamayacak kadar zayıf olanların böyle zor bir işe soyunmayacaklarını bilerek düşünce özgürlüğünün kendi etiğini de birlikte getireceğine inanıp yurtseverlik iddiasını taşıyanlarımıza biraz daha hoşörülü bakamaz mıyız?

Siyaset ki özde ülkeyi yönetmek için yetki kazanma mücadelesi demektir, onu bunca güçleştirmek gerçek yurtseverliğin aleyhine olmuyor mu?\t