2006 - 2008 arasıydı. Cumhuriyet’in yanında değişik alanlardan eklerin verilmesi için her yerime motor takıp

koştuğum günler. Cumhuriyet bilgisayar ortamında daha ileri ne yapabilir, ona kafa yoruyoruz.

Rehberim ODTÜ’lü gençler...

Ozan, Kutalmış, Cumhur’un başı çektiği 7-8 kişilik ODTÜ öğrenci grubu dijital medyanın geleceğini anlatıyor... Ozan, ağzını doldura doldura, “Abi” diyor, “bu alandaki gelişim bildiğin gibi değil. Birkaç yıl içinde sırf internet ortamında haberleşerek toplumsal hareketler olacak... Daracık bir odada altyapısı sağlam 3-4 bilgisayarla binlere, milyonlara ulaşan yayınlar yapılacak.”

Sohbetin bir yerinde sordular:

- Abi sen kaç yıldır köşe yazarısın?

“Köşe yazarı olarak 15 yıl oldu...”

- Yani köşe yazarlığında 15 yıllık deneyim sahibisin...

“Evet...”

- Bizim de bilgisayar deneyimimiz 15 yıllık...

İçimden, “keratalara bak” dedim. Dışımdan, “Nasıl yani” dedim. Mimiklerimden, “biraz ufak atsanız” dedim...

Gülümseyerek açıkladılar:

- Abi biz bu bilgisayarın başına 5-6 yaşında oturduk...

Haklarını teslim ettim...

***

Gençlikle ilgili, içinde “heyecan”, “coşku” benzeri sözcükler olan tanımlardan öte, iletişim çağının kuşağı geliyor. Hatta geldi.

Bilgisayar dünyasında ticari değere ulaşan pek çok “yenilik”, gençler için “eski”. Bu anlamda gençliğin artık sadece enerjisi yok, ciddi bir birikimi de var. İletişim çağına damgasını vuran sıçramaları gerçekleştirenlerin yaşına bakıldığında bu daha iyi anlaşılacaktır.

Büyükler, daha doğrusu ülkeyi yönetenler bunun bilincinde mi?

Olmaz mı... Son internet yasakları bunu göstermiyor mu?

Ayrı bir yazı konusu olan bu yasaklamaların, hele hele genç kuşaklar için hiç de başarılı olamayacağını şimdiden vurgulamış olalım.

***

Sık kullanılan bir tanım vardır:

Gençlik geleceğimiz!

Yanlış... Gençlik bugünümüz. Bunu çok iyi gören bir lider olarak Mustafa Kemal Atatürk, Cumhuriyeti genç kuşaklara emanet ettiğini beyne ve yüreğe seslenen bir “hitabe” ile duyurdu.

Güncelliğini belki de en çok bugün hissettiren o hitabede Atatürk, gençliğe “büyüyünce, ileride adam olunca yapman gerekenler” diye bir sıralamaya gitmiyor. “Karşı karşıya kalınca, hemen yapılması gerekenleri” anlatıyor!

***

Bugünkü gençliğin enerjisinden, bilincinden ve birikiminden şüphem yok. Ancak bu değerler kuşatma altında.

Prof. İsa Eşme’nin başkanlığında yapılan bir araştırmaya göre gençlerimizin çok büyük bir bölümü, başta üniversite sınavları olmak üzere devlet kurumlarına güvenmiyor. Yüzde 89’u YGS’nin güvenli olduğuna inanmıyor. Yüzde 93’ü ÖSYM Başkanı’na güvenmiyor.

Gençler, yaşamlarının bütün dilimlerini etkileyecek bir adımı atarken böylesine olumsuz bir tablo ile karşı karşıya.

Peki, yetiştikten sonra, üniversiteyi bitirip iyi bir eğitim aldıktan sonra ne oluyor?

Elimde 5 yıl öncesine ait veriler var, bugün de çok fazla değişiklik olduğunu sanmıyorum. Türkiye iyi eğitim almış her 100 gencinden 59’unu kaybediyor. Beyin göçüne veriyor. Beyin göçünden etkilenen ilk 34 ülke arasında 24. sıradayız. Yurtdışına en çok öğrenci gönderen ülkeler sıralamasında 11.’yiz. Amerika’daki yabancı öğrenciler sıralamasında Türkler 9.

Bir ülke için en büyük felaketlerden biri şudur:

Gençliğinin geleceği ülkesinin dışında araması.

19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı bu gerçekler ışığında kutlu olsun...