Gerçeğe, onu yansıtacak doğru habere ekmek, su, hava gibi ihtiyacımız var.

Alın en son Çukurca baskınında şehit olan 24 askerimizi ve tepkileri.

Hafta kapanmış 50 ölümle, halk kan ağlıyor, yasta.

Türkiye’nin dört bir yanı ayakta, on binler yürüyor. “Yeter söz şehidin” pankartları.

İzmir’de on binlerle dolu Gündoğdu Alanı. Genç kızlar, askerlik çağı gelmemiş delikanlılar ağırlıklı.

Her üç slogandan biri “Hükümet istifa”.

Hani bunu yazan medya?

Kanlı gerçeğin üstünde karanlık bir örtü.

Bir tür karartma günleri, geceleri...

Daha geçen hafta Başbakan medya patronlarını topladı; şehit haberleriyle ilgili çerçeveyi sınırladı, muhalefete esti, gürledi ve yağdı.

Not aldı muhabirler gibi, enerji, maden, inşaat ve daha bilumum sektörde iş gören, hükümetle kredi alışverişindeki medya patronları.

Anlı şanlı medya sahipleri!

Korku dağları sarmış; öyle ya, Uzanlar gibi olmak da var işin içinde.

Bir adım daha ötesi, icabında Silivri.

O toplantıya Cumhuriyet, Sözcü ve Aydınlık’ın niçin çağrılmadığını zaten soramazlardı, sormadılar.

Ertesi gün kendi gazetelerinde yazılmadı, kimileri de kuytuya sakladı.

Genel yayın yönetmenleri, demokrasi havarisi yandaş köşe yazarları, “Bu nasıl basın özgürlüğü, böyle bir ayrımcılık olur mu?” diye satır oynatmadı.

60’a yakın gazeteci hapiste, basın özgürlüğü zaten kâğıt üstünde.

Bir tek “Türk basını, tarihinin en özgür, en demokratik dönemini yaşıyor” sözleriyle 13 Ekim’de tarihe geçen Devlet Bakanı Egemen Bağış’a, “haklıdır” demedikleri kaldı.

Yıllardır yazıp çiziyoruz, “Medyada holdingleşme ve tekelleşme halkın haber alma özgürlüğüne engel” diye.

Ama manzara böyle...

***

Alın Van depremini...

Ülke genelinde depreme karşı eylem planları, sayısız tatbikat, sivil savunma hazırlıkları. Oysa, Van’a yardım gitmez zamanında.

Daha gün ışığında, 30 kilometre ilerde ne oldu bilinmez ama.

Karanlık örtünce göçüğü, soğukta son nefesler tükenir.

Örtünün bir ucunda iktidar eli, diğerinde medya desteği...

Deprem uzmanı bilim adamı devletin televizyonunda, deprem vergilerini sorar, “40 milyar lira ne oldu?” diye.

Memlekette boşaltılmış mıdır yıkılacağı belli, envantere girmiş tek bir bina?

Ne haddine iktidarı sorgulamak, sustururlar adamı anında...

Hükümetin Kandillisi aceleyle ve büyük bir “bilimsellikle” “6.6” der önce. Sonra “7.2” düzeltmesi.

ABD’den gelen ölçümlere göre revize edilir durum.

Demiri çalmışlar, çimentoyu da, ama elinde devletin verdiği kapı gibi “oturma belgesi.”

Nasıl olsa bir suçlu bulunur sonunda “Yalova” misali; göçüğün hesabı başka bir müteahhit Veli Göçer’den sorulur.

Deprem yıkar, terör yıkar, gelen ölür, giden ölür, kalır sağlar.

Susarız!

Ne bu düzen, ne de sahipleri, aptal yerine sayılırız sen, ben...

Daha ne, elde var her zaman bir Veli, gerisi ne de olsa “deli”...

Öte yandan “oh olsun” deme acizliği, insanlık ayıbı.

Göçükten bir ses yükselir bu arada:

“Sesimi duyan var mı?”