Hani, dönem dönem “eksen kayması” diye bir olgudan söz ederiz ya. Mevcut angajmanların dışına çıkıp, mevcut ittifakların dışındaki unsurlarla kafa kafaya verme anlamında kullanılır ya. Zaman zaman “Yüzümüzü ne tarafa dönelim” sorusuna yeni yanıtlar aranır ya.
Şimdi de böyle bir kavram geliştirmiş gibi görünüyoruz. Haydi, isim babalığını da ben yapmış olayım:
“Medet Kayması”
Son bir haftanın gündemine baktığımızda, Türkiye’nin “medet umduğu” iki önemli ve ünlü isim vardı:
Nusret ve McKinsey…
Biri “et gurusu”, diğeri ise “yönetişim gurusu”
Nusret deyince, bugüne kadar bizim mahalledeki bakkalı ve Birinci Dünya Savaşı yılarında destan yazan ünlü ve kahraman mayın gemimizi bilirdim. Ama artık bu isim “tuz serpen, bonfile doğrayan, arada bir de alev şovları ile turist tutuşturan bir milli medarı iftiharımız”a dönüşmüş durumda.
Geçen hafta da havalimanı, otoyol, otomotiv ve futbol organizasyonlarında boyumuzun ölçüsüne bakmadan mangal yarıştırdığımız Almanya Federal Cumhuriyeti ile girişilen rekabette medet umduğumuz en önemli kozlarımızdan biri olarak tebarüz etti.
“Tuzu serpti mi, işi bitirir” diye medet umduk Nusret’ten. Aynı, futbolla yatıp futbolla kalkan bir ülke olarak, kendi yerli ve milli değerlerimizi bir kenara bırakıp Lucescu’dan, Quaresma’dan, Pepe’den, Van Persie’den, Dirk Kuyt’tan, Drogba’dan filan medet umduğumuz gibi. Öyle ya, mekân basıp kebapçı döven milli hocaları, uçakta gazeteci gırtlağına sarılıp federasyon başkanının annesine söven çapsız topçu müsveddelerinden, dünyaya “Boğaz’ın Boğası” diye lanse ettiğimiz ve son 20-30 yılın en tanınmış Türk topçusu iken FETÖ kaçağı durumuna düşen birinden medet umacak halimiz yoktu ya.
“Çare Nusret” dedik.
Hani Abdal Pir Sultan’ın şu ünlü deyişindeki gibi söylersek: “Medet ya Nusret”…
Olmadı. Elimizde bir tutam tuz, öylece kalakaldık. İşe yaramadı bu medet kayması.
Yeni “Medet” arayışımız McKinsey & Co.
Kendilerini şöyle tanıtıyorlar, kurumsal misyon olarak:

“…Müşterilerimize performanslarında belirgin fark yaratacak kalıcı iyileştirmeler konusunda destek vermenin yanında, ye-tenekli kişiler için cazip, heyecan yaratan ve bu kişileri elinde tutmayı başaran bir şirket olabilmektir…”
Tabii, yanlış anlaşılmasın; burada “kişi”den kasıt, 16’ncı Türk Devleti. Yeni ve taze bir rejim. Kayınpeder’in direksiyonunda oturduğu, Damat’ın yan koltukta hesabı kitabı tutmaya, yani ekonominin navigasyonunu yapmaya tayin edildiği bir araba düşünün. İşte öyle bir şey.
Krizden, ya da yeni moda (bu hafta trend buydu) “Sıkıntı”dan çıkışın reçetesi olarak uygulanacak Yeni Ekonomik Program’ın uygulanmasını gözetecekmiş bu “Medet ya Kinsey”. Hani yakın geçmişte IMF ile bağıtlanan “Sıkıntıdan Çı-kış Reçetesi”ni uygulatmak için Ankara’ya tayin edilen bir meşhur Carlo Cottarelli vardı ya. Onun gibi bir şey. Carlo’nun “Mc” versiyonu diyebiliriz.
Her ne kadar bakanlık tarafından yapılan açıklamada “Ekmek Kuran çarp-sın icra şeysi olmayacak” denilse de, Cottarelli’nin de olmadığını hatırlayalım. Hatta 1881-1939 arası görev yapan Düyûnu Umumiye, (Genel Borçlar) idaresinin de icra gücü olmasa da, pekâlâ. Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra bile yaklaşık 20 yıl borçlarımızın yönetimi konusunda “süpervizör” durumunda kaldığı hafızalarda taptaze.
Yeni Rejim’in Danıştay’ı çay bahçesine, Sayıştay’ı tütün tarlasına gezmeye yollayan bir yaklaşımla, kamunun idare ve finansal denetimini bağımsız yargıdan alma ruhuna tam uyumlu bir kararları, tam da devlete hâkim olan yeni zihniyetin parmak izlerini DNA profilini yansıtmakta.
Bu akıllara ziyan “Medet Kayması” zihniyetinin sonuçlarını yaşayıp göreceğiz. Ama dileriz Nusret’in ocakbaşındaki ateşe yanıcı-parlayıcı madde dökeyim derken insanları ateşe vermesi gibi, “Yeni Medet” McKinsey & Co.’nun da ekonomideki sıkıntıdan çıkalım derken yeni kemer sıkma önlemleri ile ülkeyi ateşe vermemesi için dua etmekten başka çaremiz yok.
Yoksa, yeni Pir Sultan’lara yazdırdığınız
“Medet ya Nusret, medet ya Kinsey”
semahında ayaklar birbirine dolanır.
Bizden söylemesi.