Her biri ayrı bir aşk hikâyesi...

Çünkü Hayko sıradan bir tip değil. Dolayısıyla onun ada vapuru da saçı da zaptu rapt altına alınamaz, törpülenip standartlara sığdırılamaz. Tabii arabası da. Gidip gidip kendisini uçaklardan atan bungee jumping’lere doyamayan Hayko’nun arabasının adı, Göbekli. Hayko tam bir araba delisi.

Göbekli bir Mitsubishi ASX. Ama Göbekli’ye gelene dek eski arabaları Lada, Uno ve Arif (Mazda RX8) hakkında da 48 saat konuşabilir. Her biri ayrı bir aşk hikâyesi. “Araba alma servis al” en mühim felsefesi. Göbekli aslında kahverengi. Hayko onu alırken rengini önemsememiş.

Fobisi yolda kalmak

Nasılsa kafasına göre baştan yaratacak. Bugünkü sıfır fiyatı 72 ile 100 bin TL arasında değişen Göbekli’nin modifikasyonu için 17 bin lira harcamış. Gözünden 1 damla bile pişmanlık gözyaşı akmamış.

Mat siyah kaplamayla başlamış, 16 inç jant takımı ve ince lastikler gitmiş yerine 20 inç jant, 255 lastikler ve farklı bir müzik sistemi gelmiş. Camlar siyaha çevrilmiş.

“Hobin ne” diye sorarsanız kendisine “Arabalar” der herhalde. Bana “Fobim, yolda kalmak” dedi. Bu çok makul bir fobi. Mitsubishi seçmesinin bir nedeni de arıza yapma oranının düşük olmasıymış.

Bagajında bir maydonozlu köfte eksik. Panik çantasından tutun da, iç çamaşırına kadar yedek elbiselerin bulunduğu bavula kadar neler neler var. Ama bagajından aküden aküye şarj kablosu çıkınca duygulandım. Bir zamanlar ne de sık ihtiyaç duyardım bu kabloya. Boynum eğik, sorardım yoldan geçen bütün arabalara. Kimseden kablo da çıt da çıkmazdı. Hayko bu kabloyla çıt da çıkmazdı. Hayko bu kabloyla yollardan çok adam kurtarmış.

Direksiyonda hep kendisi ve mümkünse Göbekli’yle başbaşa olacak. Fonda film müziği çalacak. Bu sayede yollar güzel bir film gibi hızla akacak. Tek başına olunca bol bol düşünürmüş. Projeler hep yollarda filizlenirmiş. Uykusu gelince kamyoncuların dinlenme yerine girer, arabasında uyur da uyurmuş.

Hayko’ya göre arabalar bazıları için bu hayatta sadece bir figüran, bazıları içinse hallice bir kahraman.

Bu arada Hayko’nun “Beni Büyüten Şarkılar” adlı yeni bir albümü çıktı. Mülakatımız sırasında albümün adını bile anmadı. Ben, beni büyüten şarkılardan daha çocukken soğumuştum ey okur. Biz garson boy fırfırlı elbiseler giyerken fosur fosur sigara içerdi acımasız büyükler; sürekli Türkçe şarkılar çalan şehirlerarası otobüslerde.

Göz gözü görmezdi, 3 ton ağırlığındaki kurdeleli kafan annenin dizlerine düşerdi. Yediğin tüm şokellalar kursağında beklerken miden tir tir titrerdi. Bulantının kaynağını o müziklere bağlardın. Neyse ertesi gün yaptığım test sürüşü sırasında Hayko’nun albümünü alıp, dinledim. Bulantım geçti, çocukluğumun şarkılarıyla aram düzeldi. Çünkü Hayko’yu dinledikçe dinleyisin, gördükçe göresin gelir.

Peugeot 2016’da hedef yükseltti

Nissan Juke’a MECOTY ödülü

Kalabalık aileye de yakışır bir pick up

Fren mesafesi nasıl ayarlanır?