Ekonomist geçinirdi. Her gün bir yerde konferans verir, “Ben ekonomistim” diye başlayıp aynı şablonlarla aynı propagandaları yapar, aynı teraneleri anlatır ve dinleyicilerin sorularına yanıt verirdi. Kendini tekrarlamaktan sıkıldığı bir gün, özel şoförüne: “Bak Yeliz” dedi, “dediklerimi ezbere biliyorsun, artık. Yarın rolleri değişelim, sen konferansı ver, ben arabayı süreyim. Gideceğimiz şehirde nasılsa yüzümü tanımıyorlar. Kimse fark etmez.” 

Yıllardır patronu dinlemekten ekonomist kesilen şoför Yeliz, öneriyi kabul etti. Ertesi gün gittikleri şehirde, onun yerine çok parlak bir konferans verdi. Bolca alkışlandı. Sıra dinleyici sorularına geldi. 

Birisi kalkıp “Anarko-kapitalizmin kurucusu kimdir” diye sordu.

Şoför Yeliz, cevabı yapıştırdı: “Murray Rothbard!”

Bir başkası, “Yaratıcı Yıkım’ın öteki adı nedir?”

Yanıt gecikmedi: “Schumpeter’in fırtınası!” 

Son soru salonun en arka sıralarından geldi:

“Bizlere, faizin indirilmesiyle ortaya çıkan istikrarsızlık modelinde, kur farkıyla iki mevduat faizi yaratıp üstüne emisyon artışını topuklamak suretiyle kollanan para birimini imha etmenin avantajlarını anlatabilir misiniz?”

Şoför renk vermedi, dudağını büktü:

“Çok basit bir soru. O kadar basit ki bunu bana sormanıza şaşırdım. Cevaplaması için şoförümü kürsüye çağırıyorum. Yelizzz!!!”