Yazarlar Günün Köşe Yazıları Spor Konuk Yaşam Tüm Yazarlar

Oktay Akbal

Son Yazısı / Tüm Yazıları

Yarın Ne Olacak?

30 Haziran 2011 Perşembe

\n\n\n

Evet, yarın ne olacak?

Yarın, içinde bulunulan günden sonra gelecek olan ilk gün...

Sözlükler böyle tanımlıyor.

“Yarınlar bizim”, “Umut yarınlarda”; “Yarın güneş doğacak”, “Yarın, hep yarın, yarın!..”

Siz de yarınları bekleyenlerden misiniz? O güzel, aydınlık, mutlu yarınları...

“Yarın olsun yarın olsun diye günler soluyor. Ne duysam ne işitsem bana bir dert oluyor” şarkısını anımsayanlardan mısınız?

“Yarın bir başka gündür” demiş bir bilge de... Sanki bir başka günmüş gibi, başka bir güneş doğacakmış, rüzgârlar daha tatlı esecekmiş gibi... Hep bir umuttur yarını beklemek. O yarın, gelir gider boşu boşuna, sonra başka bir yarın beklenir. Yarın, zamandır, bir tek andır gerçekte...

Doğrusu, yarın diye bir şey yoktur.

Yarın ne olacak?

Bu yazıyı pazartesi günü yazıyorum. Yarın TBMM açılacak. Milletvekilleri ant içecek. Kimi kâğıttan, kekeleyerek, kimi ezberden, bir anda... Bir ant, bir yemin, bir inanç, bir bağlanma... Atatürk’ün kurduğu bir cumhuriyete bağlılık, gerçek bir demokrasiden yana olmak, daha doğrusu halka, doğruya, güzele, yararlıya inanmanın belirtisi...

Çok yeminler dinledik! Kaç kişi, o yemine bağlı kaldı? Bir meraklı çıksa da araştırsa!..

Bırak bu saçmalıkları mı diyorsunuz, haklısınız. Ant içmek boş bir sözdür. Bir iki sözcükle geçiştirilen bir an...

Ama yarın ne olacak? Yeminler mi edilecek, yoksa boşuna mı beklemek? Halkın oylarıyla seçilenlerin ant içmeye çağrılmamaları, elde ettikleri haklarını kullanamamaları, hukuk, yasa, akıl, gerçek denen değerlerin boş bir gevezelik olduğunu bir kez daha görmek mi? Sen, yazar, kaç kez bekledin güzel yarınları! Bir aldanış, bir yanlış içinde yıprattın kendini boş umutlarla. Bir kez daha mı? Oysa çok yaşlandım, hâlâ anlamadın mı yarınların boş aldatmaca olduğunu!..

Daha doğrusu, yarın diye bir şey olmadığını!..

Yarın var, yarından sonrası var, ondan da ötesi varmış!.. Oysa hiçbiri yok. Yalnız sen varsın, tek başına, bunca hengâme ortasında çırpınan... Yine de yarınlardan bir şeyler bekleyen, bir türlü uslanmayan, akıllanmayan...

Yarın ne olacak? Ne mi olacak? Bir hiç!..

\n\n