Londra’da bir otelin altındaki depoda bir araya gelen iki suç örgütünü barıştırmaya çalışan “iş bitirici” Harry da Souza’nın (Tom Hardy) konuşmasıyla açılıyor “MobLand”. Harry, biri Türk, diğeri ise yüksek olasılıkla Yunan asıllı iki mafya liderini barışa ikna edemeyeceğini anlayınca hızlıca “gerekli düzeltmeleri” yapıyor ve ileride başlarına bela olacak bu kavgaya kanlı bir son vererek hikâyeyi başlatıyor.
Ancak “MobLand”in bu girizgâhı, henüz ana hikâyenin başlangıcı bile değil. Nitekim kısa bir süre sonra tanışacağımız Londra’nın birbirine düşman en güçlü iki ailesinin çocukları Eddie Harrigan (Anson Boon) ve Tommy Stevenson’ın (Felix Edwards) bir gece eğlencesine çıkmaları, filmin ana eksenini inşa ediyor. Stevenson’ların varisinin kaybolmasıyla sonuçlanan bu gece, iki aile arasında büyük ve şiddetli bir savaşı tetikliyor.
Bu noktada Harriganlar için çalışan Harry, başlangıçta iki aile arasındaki tansiyonu düşürmeye çalışsa da hikâye açıldıkça tanımaya başladığımız karakterlerle birlikte bu çabanın olanaksızlığı da gün yüzüne çıkıyor. Harrigan ailesinin başı, zalim Conrad (Pierce Brosnan) ve torunu Eddie’yi uyuşturucu ile şımartmayı seven şeytani eş Maeve (Helen Mirren), eteklerindeki taşları döktükçe evdeki hiçbir aile üyesinin hatta Harriganlar için çalışanların dahi güvende olmadığı ortaya çıkıyor. Ve iki güçlü aile arasında sıkışmış olan Harry, klasik bir biçimde herkesin sorununu çözerken kendi ailesini bir arada tutmaya çalışan bir baba ve eş figürü olarak karşımıza çıkıyor.
HUZURUN VE BARIŞIN SONU
Ancak Harrigan ve Stevenson’ların şiddete olan düşkünlüğü, Harry’nin ilmek ilmek işlediği huzur ortamını yerle bir etmekte gecikmiyor. Bundan sonrası özellikle Antwerp’te geçen sahnelerde, şiddetin dozunun epey yükseldiği, gerilimin iki taraf için de tırmandığı, hiçbir karakterin can güvenliğinin kalmadığı korkunç bir savaş ortamına dönüşüyor. Ve bu ortamda Harry, sıradan bir “iş bitirici” olarak başladığı yolculukta, hem hikâyede daha fazla alan kazanmaya hem de suç dünyasında güven inşa etmeye başlayarak anlatının merkezine yerleşiyor, nefes kesici bir anti-kahramana dönüşüyor.
Bu noktada “MobLand”in karakter derinliği de övgüyü hak ediyor. Elbette bazı sahnelerde karikatürize olsalar da karakterlerin bütünsel olarak özenle boyutlandırıldığı açık. Özellikle Conrad-Maeve çiftinin çekici delilikleri dizinin elini güçlendirirken torun Eddie ve hikâyenin sonlarına doğru geçmişini öğrendiğimiz Kevin (Paddy Considine), Harrigan ailesinin yarattığı tekinsiz ortamı başarıyla besliyor. İlk iki bölümü yöneten Guy Ritchie’nin stilize anlatımının izleri dizinin ilerleyen bölümlerinde pek hissedilmiyor. Ancak senaryo, aile sırlarıyla birlikte elindeki kartları açmaya başladıkça öykü giderek güç kazanıyor. Ray Donovan’ın bir spin-off projesi olarak yola çıkıp ana hikâyeden tümüyle bağımsızlaşan “MobLand”, kendi suç evrenini ve kendi “iş bitirici”sini yaratarak tıpkı finale doğru duyduğumuz Johnny Cash şarkısı gibi insanın içindeki canavarlığa ilişkin klasik ama etkileyici bir suç draması sunuyor. Acımasız, donuk, dışarıya karşı sert ama ailesine karşı kırılgan bir adamın hem sınırsızlığını hem de sınırlarını anlatan bir hikâye. Tom Hardy, karizmatik ve tehditkâr bir “iş bitirici” olarak etkileyici ancak MobLand’i kanlı bir eğlenceye dönüştüren asıl unsur, Brosnan-Mirren çiftinin sahne hakimiyeti.
Puanım: 7.5/10
