Okuyan mı, gezen mi?

Tabii ki çok gezen bilir bana göre. Niye mi? Bir kere dünya, kültürünü artırıyor, böylece kendini daha çok dünya vatandaşı gibi hissediyorsun. Daha kabul edici ve seçici oluyorsun. Her ülkenin kültürüne daha sıcak bakıyor, tabularını, törelerini görüyor ve kendi haline şükrediyorsun. Örneğin Hindistan’da yaşayan Müslüman kesim evleninceye kadar -kız veya erkek olsun- bekâretlerini korumak zorunda. Yine Hindistan’da Hindu kesim evleninceye kadar -kız veya erkek olsun- saçlarını kestiremezler. Afrika’da bazı topluluklardaki kadınlar erkeklere daha albenili gözükmek için boyunlarını uzatmaya yarayan halkalar takıyor, evlenme törenlerine hazırlanırlarken de burunlarına ve kulaklarına taktıkları halkalarla erkeklere güzel görünmeye çalışıyorlar. Bazı doğu köylerimizde ellere yapılan kınalar da benzer törelerden...

“Yaşamımın neredeyse 40 yılı gezerek geçti” diyebilirim. Hem işim dolayısıyla hem de hobim nedeniyle... Akıllarını kullanmayan halkları bazen eleştirmiyor değilim. Dünyada en değerli şey akıl ve onu kullanmayan insanoğlu bana göre gelişemiyor. Bir ileri, iki geri yerinde saymaktan öte bazen de geri gidiyor. Bilime yatırım yapan beyinler uzayda insanoğlu için yaşam seçenekleri ararken bağnaz düşünceli geri zihniyetler “Eski köye yeni adetler getirmeyin“ diyerek kaderciliğe yenik düşüyorlar boşu boşuna.

Benim gibi çok gezenlerin bence ortak bir görüşü var. Çok çalışan, üreten ülkeler düşünce ve bilime karşı daha bir saygılı. Dünyaya kendini kapatan Afganistan gibi bağnaz ülkeler geri kalmaya mahkûm. Çünkü tüm dünyaya kendi pencerelerinden bakan, başka hiçbir kültürle tanışmayan, araştırmayan bir toplum bence fazla gelişemiyor. Başka ülkelere yapılan yolculuklar ise insana bir görüş kazandırdığı gibi bir misyon da yüklüyor. Ne mi o misyon? Gördüklerinizi anlatmak, bildiklerinizi aktarmak ve dünyanın nasıl güzel bir mozaik olduğunun özellikle altını çizmek.