İlhan Berk, aramızdan ayrılışının onuncu yılında anılıyor: "Cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün"

Bugün, İkinci Yeni şiir akımının temsilcilerinden İlhan Berk’in onuncu ölüm yıldönümü. Şiirleriyle yeni nesle ulaşmaya devam eden İlhan Berk, kendi dizeleriyle anılıyor. İşte, Behçet Necatigil’in deyimiyle ‘Şiirimizin uç beyi’ İlhan Berk...

İlhan Berk, 18 Kasım 1918’de Manisa’da doğdu. İlk şiirleri Manisa Halkevi dergisi, Uyanış, Varlık, Çığır gibi dergilerde çıktı. 1944 yılında Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü’nün Fransızca Bölümü’nü bitirdi. Destansı yönünün ağır bastığı, adeta bir Türk Walt Withman’ı olarak adlandırıldığı dönemde İstanbul (1947), Günaydın Yeryüzü (1952), Türkiye Şarkısı (1953) ve Köroğlu’nu (1955) yayımladı.

1953 yılında Yenilik dergisinde yayımladığı "Saint Antoine’ın Güvercinleri", İkinci Yeni adını alacak şiir akımının ilk işaretlerinden birisi oldu. Bu şiirle beraber "söze dayalı" şiir anlayışını reddetti ve gerçekçi şiirden uzaklaştı. Şiirin düz yazıdan farklı olan kaynağını derinlemesine inceleyerek özgün bir dil tutumu geliştirdi. İlhan Berk şiir, deneme, çeviri ve antoloji türünde pek çok esere imza atmıştı.

"Kül" kitabıyla 1979 TDK Şiir Ödülü, "İstanbul" ile 1980 Behçet Necatigil Şiir Ödülü, "Deniz Eskisi" ile 1983 Yedi Tepe Şiir Armağanı, "Güzel Irmak" ile 1988 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü alan İlhan Berk’in şiirleri pek çok dile çevrilmişti.

İşte şair İlhan Berk'in "Üç Kez Seni Seviyorum Diye Uyandım" şiiri

ÜÇ KEZ SENİ SEVİYORUM DİYE UYANDIM

Üç kez seni seviyorum diye uyandım
Tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim
Bir bulut başını almış gidiyordu görüyordum.

Sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün.

Sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim
Sıkıldım yemekler yaptım kendime otlar kuruttum
-Taflanım! diyordu bir ses duyuyordum.

Cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün.

Kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım
Şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim
Karanfil sakız kokan soluğunu üstümde duydum.

Eskitiyorum eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun.

Deniz Eskisi