Sanatta hareketlilik başladı

Günlerdir görüyor, duyuyorsunuz; pandemi süresince hiçbir devlet yardımı alamayan müzisyenler ve tiyatro emekçileri yasakların hafiflediği dönemde bile unutulduklarını haykırıyor, kamuoyunu ses çıkarmaya, 'susmamaya' davet ediyor. Kimileri bu durumun açıkça ideolojik olduğunu ileri sürerken kimileri de ekonomik darboğazın etkisinin de yadsınamaz olduğuna işaret ediyor. Öyle ya, kasada para yok, kime hangi yardımı yapacaklar? Yine de 128 milyar doların buharlaşıp uçtuğu memlekette müzik emekçilerine sadaka maiyetinde dağıtılan cüzi yardımın bir hakarete dönüştüğünü görmezden gelemeyiz. En son Hakan Altun'un enstrümanının tellerini keserek yaptığı sessiz protestoya şahit olduk sosyal medyada. Haksız mı peki?

Tiyatroların durumu da farklı değil aslına bakarsanız. Özel tiyatrolar ne vergi yükümlülüğünden azade tutuldu ne de kira ve fatura muafiyetinden. AVM'lere yapılan yardımın ve kolaylığın binde biri gösterilmedi tiyatrolara ve bu süreçte perdelerini kapatıp, fişi çeken; hatta açıkça iflas bayrağını kaldıran işletmeler oldu. İntihar eden müzisyenler, aç kalan emekçiler, kapanan tiyatrolar derken en son önce 1 Haziran'da açılacağı duyurulan sinema salonlarının da büyük zincirlerin talepleri sonucu 1 Temmuz'a kadar yeniden kapandığını duyduk. Ne alakası var diyeceksiniz, hemen izah edeyim, bu yeniden kapanma yüzünden az da olsa izleyici çekmeyi bekleyen bağımsız salonlar bir darbe almış oldu; büyük balıklar zorluk çekmesin diye, küçükler açlığa mahkum edildi.

Buraya kadar çizdiğim karanlık tablo için affınızı rica ederim, ama maalesef durum böyle. İdeolojik ya da değil (ki ben de işin ideolojik olduğu fikrini doğru buluyorum) sanatçılar çok zor durumda ve fena halde yalnızlar; bunun için sektör bileşenlerini acilen örgütlü bir şekilde eylem planı yapması şart gibi görünüyor. Öte yandan bir süredir tek tük sergilerle idare etmek zorunda kalan sanat piyasası canlanmaya başladı. Pandemi yüzünden son anda çevrimiçine dönen ve fiziki buluşması ertelenen Contemporary Istanbul'un da kapılarını açması bu hareketliliğin en belirgin göstergesi. Her zamanki gibi Lütfi Kırdar Kongre ve Sergi Sarayı'nda düzenlenen CI ile aynı sırada başlayan ve Yenikapı'daki Avrasya Gösteri ve Sanat Merkezi'ni mekan edinen ArtContact İstanbul Çağdaş Sanat Fuarı da benzer bir ilgi odağı olmuş durumda. İstanbul Büyükşehir Belediyesi başta olmak üzere kamu desteğinin yoğun bir şekilde hissedildiği ArtContact'in devamlı olması en büyük dileğimiz şimdilik.

Sadece fuarlar değil elbette; Sakıp Sabancı Müzesi'nde, SSM koleksiyonundan derlenen "Tanzimat'tan Cumhuriyet'e Ressam Hocaların Ressam Öğrencileri" başlıklı sergi de sezonun özel müzeler açısından da erken başladığının göstergesi. Aralarında Hoca Ali Rıza, Hüseyin Avni Lifij, İbrahim Çallı, Nazmi Ziya Güran ve öncü kadın sanatçı Mihri Müşfik Hanım'ın da bulunduğu ressamların 115 eserinin yer aldığı sergi yeni eklemelerle belirsiz bir tarihe dek sürecek; şimdiden notunuzu alın.

Bir diğer özel müze Arter ise Füsun Onur'un "Opus II - Fantasia" yerleştirmesi ile "Tedbir" başlıklı grup sergisiyle açtı yaz sezonunu. Her iki sergi de Arter koleksiyonundan ve "Tedbir" de aralarında Halil Altındere, Lamia Jorege, Aliz Kazma, Walid Raad, Canan Tolon gibi isimlerin de bulunduğu 11 sanatçının yapıtları yer alıyor. Yine şu günlerde açılan sergilere kısaca bir bakarsak; Anna Laudel'de karma yaz sergisi "Art market III", Evliyagil Dolapdere'de Volkan Diyaroğlu'nun kişisel sergisi "Hemen Her Şeyin Kuramı", Dirimart'ta Jennifer İpekel'in "Anne İsyan!" başlıklı sergisi, Urla'daki BE Contemporary Art Gallery'de Genco Gülan'ın yeni kişisel sergisi "Güzel Şeyler" ve Fişekhane'de Contemporary Istanbul Vakfı ile Borusan Contemporary'nin iş birliğinde düzenlenen "hareket Eden Anılar" sergisi sanatseverlerin ilgisini bekliyor.